Wnętrze przędzalni

Projekt scenografii teatralnej przedstawiający wnętrze przędzalni. Nie jest to wielka przędzalnia w łódzkiej fabryce, raczej warsztat. W prześwicie w głębi sceny widać cztery drewniane, ustawione po dwie po obu stronach przejścia maszyny przędzalnicze, z czerwoną i zieloną przędzą na nawojach. Przetwarzają one włókno na przędzę, która jest półproduktem do produkcji tkanin, dzianin, koronek, lin, nici etc. Prząść można ręcznie – na kądzieli, wrzecionie lub kołowrotku, lub przemysłowo – mechanicznie. W tym wypadku widzimy, jak maszyny wykonują ostatni etap przędzenia, czyli przewijanie przędzy na typowe stożkowe nawoje krzyżowe. „Ma to na celu wyeliminowanie błędów powstałych podczas procesu przędzenia. Podczas przewijania nitka przędzy przechodzi przez cały szereg elementów, które wytwarzają odpowiednie napięcie lub nie przepuszczają zbyt grubych odcinków nitki oraz niewłaściwych węzłów. W miejscach pocienionych lub zgrubionych w trakcie przewijania nitka zrywa się i zmusza obsługującego do usunięcia wadliwego odcinka przędzy oraz związania końców właściwym węzłem tkackim. (…) Nawoje krzyżowe nawijane są bardzo luźno, aby ułatwić przenikanie kąpieli bielącej lub barwiącej. W tej postaci przędza jest poddawana procesowi wykończania, np. bielenie czy barwienie lub jest dostarczana do tkalni, gdzie przechodzi procesy przygotowania do tkania, tj. przygotowanie osnowy i wątku” (https://www.szkolnictwo.pl/szukaj,Prz%C4%99dzeni, dostęp 8.11.2021).

Zob. też inną wersję tego projektu scenografii, MPOLIN-M1165.

Renata Piątkowska