Toporek

Kamienny toporek odkryty w miejscowości Parsów pod koniec XIX wieku charakteryzuje miniaturowa forma oraz czopowaty obuch. Wiąże się z ludnością kultury łużyckiej z młodszej epoki brązu (ok. 1100–750 p.n.e.). W tym czasie, sądząc po liczbie znalezisk, nastąpił wzrost zainteresowania surowcem kamiennym do produkcji m.in. toporków, które często odkrywane są w grobach, jako wyposażenie pochówków oraz „luźno”, bez kontekstu. Pojawiły się także tzw. kamienie żłobkowane, z wgłębieniami i rowkami na powierzchni, prawdopodobnie pod wpływem interakcji z przedstawicielami kultury nordyjskiej. Ich przeznaczenie nie zostało dotąd wyjaśnione. Istnieje przypuszczenie, że mogły mieć związek z obróbką brązu, ponieważ odkrywane są razem z formami i tyglami odlewniczymi np. w skarbach.

Monika Witek