Bankietka

Bankietka w stylu regencyjnym jest meblem siedziskowym, typem zredukowanej kanapy pozbawionej oparcia pleców, z zachowanymi poręczami bocznymi. Tapicerowane siedzisko ujęte ramą oskrzyni, wsparte jest na sześciu nogach typu cabriole wiązanych u dołu dwoma łączynami krzyżakowymi. Wygięta forma poręczy, nóg i łączyn, falista krawędź oskrzyni oraz dekoracja powierzchni drewnianych płasko rzeźbionymi motywami akantu: kampanul (zawieszonych na jednej linii dzwoneczków), stylizowanych muszli i ukośnej kratki umieszczonej w przestrzeniach pomiędzy zdobieniami jest charakterystyczna dla okresu regencji. Są one zbliżone do dekoracji francuskich foteli z tego okresu krytych gobelinami (w kolekcji wilanowskiej). Ten bardzo funkcjonalny i dekoracyjny mebel wzbogacał od XVIII w. wyposażenie Apartamentów Królewskich pałacu wilanowskiego: galerii i gabinetów królewskich. Obicie siedziska pierwotnie dopasowane było do XVIII. wiecznego weluru genueńskiego tkaniny zdobiącej ściany Sypialni Króla, która wobec zniszczeń spowodowanych upływem czasu i skażeniem środowiska uległa degradacji. Obecnie z wielką pieczołowitością na podstawie szczegółowej dokumentacji historycznej i technicznej. wykonano jej rekonstrukcję, przywracając pierwotny wygląd. Zgodnie z obowiązującymi kanonami dekoratorskimi zrekonstruowano również tkaniny obicia bankietki. Jest jedną z zespołu 4 bankietek zachowanych w zbiorach wilanowskich (Wil.946, Wil.947, Wil.980, Wil.981) o analogicznej konstrukcji i dekoracji, lecz różniących się wymiarami.

AK

wilanowska kolekcja, warsztat saski, warsztat francuski, rekonstrukcja tkaniny, welur cięty, apartamenty królewskie