Pot-pourri z figurką

Nazwa przedmiotu, tytuł Pot-pourri z figurką

Autor: Kaendler Johann Joachim model figurki (autor)

Sygnatury i napisy: muszę sprawdzić, nie mam zdjęć.

Kadzielniczka lub naczynko na mieszankę zapachową pot-pourri to przykład modnego w XVIII wieku przedmiotu montowanego z obiektów wykonanych z różnych materiałów. Dwie czarki z czerwonej laki tworzą pojemniczek na mieszankę zapachową. Zamontowano je na podstawie z brązu złoconego ozdobionej metalowymi gałązkami obsypanymi kolorowymi kwiatami z porcelany. Całość uzupełnia figurka uskrzydlonego putta. Pełna uroku postać ma przewieszone przez ramię pudełko na pasku, z którego wyciąga za uszy królika. Sama figurynka została wykonana w słynnej manufakturze w Miśni pomiędzy 1748 a 1752 rokiem. Putto należy do bardzo popularnej ówcześnie serii amorków jako alegorii czy też przebranych w różnorodne stroje – kostiumy narodowe lub stroje związane z zawodami.

Kolejnym charakterystycznym dla XVIII wieku rozwiązaniem są dekoracje z delikatnych, porcelanowych kwiatów, chętnie stosowane w różnych przedmiotach. Jako pierwsza produkowała je francuska fabryka w Vincennes, później przeniesiona do Sèvres (gdzie istnieje do dzisiaj). W latach 1748-1753 istniał tam specjalny dział, który zatrudniał młode kobiety trudniące się wykonywaniem tych kruchych i kunsztownych ozdób. Lepiono je ręcznie z plastycznej masy tzw. porcelany miękkiej, następnie dwukrotnie wypalano i malowano. Porcelanowe kwiaty były specjalnością francuską, lecz ze względu na swoją popularność później produkowaną także w innych manufakturach, np. w Miśni. Te delikatne dekoracje montowano najczęściej na drucikach, tworząc porcelanowe bukiety, dekoracje zegarów stojących, elementów oświetleniowych czy pojemniczków na mieszankę zapachową.

Inwentarze z czasów podążającej za światowymi trendami Izabeli Lubomirskiej nie zawierają wpisu, który możnaby łączyć z tym charakterystycznym zabytkiem, ale marszałkowa miała w swojej kolekcji inne tego typu przedmioty, takie jak kałamarz ozdobiony domkiem i kwiatami czy też naczynka porcelanowe na tacce z laki, także oprawionej w brąz złocony, które zachowały się do dziś w wilanowskich zbiorach.