Puchar z pokrywą

Puchar z pokrywą ze szkła przezroczystego o lekko szarawym zabarwieniu. Główną ozdobę naczynia stanowi misterna rytowana dekoracja pokrywająca tak jego czarę, jak i pokrywę oraz stopę. Składają się na nią wijące się motywy roślinne, listki i drobne koraliki wyrytowane z dużą precyzją.

Naczynie powstało w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez Adama Mikołaja Sieniawskiego. Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów najwyższej jakości, ze szkła zwanego kryształowym – nazwanym tak ze względu na jego czystość i twardość, upodabniające je do kryształu górskiego. To właśnie takie przedmioty szklane stały się w dobie baroku bardzo modne: masywne i ciężkie, ozdobione w technikach rytowania i szlifowania, do dziś zachwycają precyzją wykonania i dekoracyjnością. Jak powstawały? Nie formowano ich już wyłącznie „na gorąco” jak popularne wcześniej szkła weneckie, ale po uformowaniu poddawano dodatkowej obróbce w warsztacie szlifierskim. To właśnie szlifierze i rytownicy, a nie rzemieślnicy pracujący przy piecach hutniczych, odpowiadali w dużej mierze za misterne piękno tych naczyń. Przy użyciu obracających się tarcz dużych rozmiarów uzyskiwano szlif, natomiast przy grawerowaniu wykorzystywano niewielkie obrotowe tarczki ustawione pionowo. Takie zdobienie szkła, zaczerpnięte z technologii stosowanej przy kryształach górskich, stało się możliwe dopiero dzięki ulepszeniu masy szklarskiej, która była bardziej twarda i czysta, zdatna do tworzenia naczyń o grubych ściankach i później ich obróbki.