![mns/a/5142 ceramika, naczynie - Ujęcie z przodu; Puchar o łagodnie wychylonej na zewnątrz szyjce, zdobionej w dolnej części dookolnym pasmem złożonym z 6 rzędów drobnych odcisków sznura oraz linią drobnych nakłuć w technice ściegu bruzdowego poniżej krawędzi. Naczynie zrekonstruowane z fragmentów, uzupełnione dobarwionym gipsem. Barwa jasnobrązowa. Powierzchnia nieumiarowo zagładzona](/brepo/panel_repo/2022/04/08/ev1exz/contain-360-1000-max-mns-a-5142-dscf4400-ppp.jpg)
Puchar zdobiony
neolit schyłkowy
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Epoka kamienia na Pomorzu
Niezdobiona waza, zapewne z czterema uchami, w znacznej części uzupełniona dobarwianym gipsem, została zrekonstruowana na podstawie dużego ułamka naczynia glinianego odkrytego w neolitycznym grobie skrzyniowym w trakcie badań wykopaliskowych przeprowadzonych w 1934 roku w ramach programu dokumentacji megalitów pomorskich. Projekt ten był realizowany w latach 1930–1936 przez Ernsta Sprockhoffa, ówczesnego dyrektora muzeum mogunckiego.
Prostokątnym grobowiec zlokalizowany na pograniczu wsi Wrząca i Zagórki w powiecie słupskim, był zbudowany z bloków kamiennych. Jego częściowo zniszczona konstrukcja o wymiarach 4,4 × 2,1 m, została odtworzona po wykopaliskach. W 1963 roku w pobliżu megalitu badania przeprowadziła ekspedycja archeologiczna z Uniwersytetu w Poznaniu, odkrywając układy głazów sugerujące istnienie tutaj innych, zniszczonych konstrukcji.
Grobowce megalityczne były budowane na Pomorzu przede wszystkim w IV tysiącleciu BC. W formie zdegenerowanej – grobów skrzynkowych wkopanych w ziemię lub przykrytych nasypem – idea budowy obiektów sepulkralnych z głazów przetrwała dłużej. Właśnie do takich późnych obiektów należy zaliczyć konstrukcję z Wrzącej.
We wnętrzu skrzyni odkryto pozostałości pochówku ciałopalnego oraz naczynia i liczne ułamki kilku kolejnych. W części południowej, w pobliżu śladów skremowanych kości, natrafiono na zdobioną misę charakterystyczną dla kultury amfor kulistych. Po południowo zachodniej stronie skrzyni znaleziono małe, niezdobione naczynie dwuuche. Jego forma sugeruje związek z kulturą ceramiki sznurowej. Grobowiec był więc założony przez społeczność kultury amfor kulistych między schyłkiem IV a połową III tysiąclecia BC, a później użytkowany również przez ludność kultury ceramiki sznurowej u schyłku III lub na początku II tysiąclecia BC.
Krzysztof Kowalski
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 21.4 cm
Rodzaj obiektu
ceramika, naczynie
Technika
wypalanie, lepienie ręczne, lepienie, wyrób ręczny, jednostkowy
Tworzywo / materiał
glina
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
neolit schyłkowy
Muzeum Narodowe w Szczecinie
neolit schyłkowy
Muzeum Narodowe w Szczecinie
neolit schyłkowy
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna