Ansicht des Ross-Marchts in Stettin | Widok Rynku Końskiego w Szczecinie

Po wygaśnięciu dynastii Gryfitów w 1637 roku Szczecin stał się areną rywalizacji między Szwecją i Brandenburgią. Miasto w wielu miejscach ulegało zniszczeniu w czasie kolejnych oblężeń i bombardowań. Dopiero po przejęciu władzy przez Prusy w 1720 roku przystąpiono do odbudowy Szczecina, zwłaszcza rejonu Rynku Końskiego (niem. Roβmarkt, obecnie pl. Orła Białego), usytuowanego na Starym Mieście, którego nazwa pochodziła od targów końskich odbywających się tu w średniowieczu. Władze miejskie wzniosły wówczas szereg reprezentacyjnych budynków, przekształcając plac w jedno z najpiękniejszych miejsc ówczesnego Szczecina. Dodatkową atrakcję stanowiła barokowa fontanna z jasnego piaskowca, uruchomiona w 1732 roku jako pierwszy fragment miejskiego wodociągu. Istniejący do dziś wodotrysk zwieńczony został na szczycie rzeźbą orła z rozpostartymi skrzydłami i uniesioną do góry głową. W XVIII wieku stała obok niego budka strażnika, który pilnował ujęcia wodnego.

Reprezentacyjny wygląd placu, a także jego rola w życiu miasta zachęcały artystów do uwieczniania go w rysunku i grafice. Jeden z widoków Rynku Końskiego upamiętnił około 1790 roku Friedrich August Scheureck, czynny w 4. ćwierci XVIII wieku rysownik oraz sztycharz działający artystycznie w Lipsku, który pozostawił po sobie rysunki także innych fragmentów Szczecina.

Dzieło Scheurecka ukazuje plac z zabudową jego zachodniej pierzei oraz fragmentem dzisiejszej ulicy Staromłyńskiej. Precyzyjność przedstawienia, zarówno w przypadku usytuowanej na pierwszym planie fontanny, jak i budynków znajdujących się na placu czy zdobiącego fasady detalu pozwala na rozpoznanie istniejących do dziś elementów architektury.

Małgorzata Peszko