Bez tytułu

Katarzyna Szeszycka (1983– ), artystka interdyscyplinarna, angażująca się w wydarzenia artystyczne w przestrzeni miejskiej, wychowywała się w leśniczówce, wśród małej wiejskiej społeczności, blisko natury, co niewątpliwe wpłynęło na jej wrażliwość i rezonuje w jej twórczości. Od początku swojej działalności artystycznej, czyli studiów w Poznaniu, praktykuje równolegle: malarstwo – będące, jak sama je określa „notacjami autentycznego przeżycia, emocji” oraz buntownicze akcje wynikające z potrzeby krytyki konsumpcyjnego kapitalizmu.

We wczesnych pracach Szeszycka skupiała się bardziej na kontekście kulturowym danego miejsca, pejzażu i osobach, formowaniu się tożsamości czy relacji człowiek-zwierzę. Z czasem jej obrazy ewoluowały w kierunku minimalizmu, abstrakcji, malarstwa prawie monochromatycznego. Cyklom malarskim towarzyszą fotografie, nagrania wideo, obiekty intermedialne. Artystka wykorzystuje je do eksperymentalnego badania i analizy granicy widzialności, polisensoryczności odbioru przestrzeni w relacji z innymi zmysłami.

Prace z cyklu Nauka pływania, pomimo ascetyczności, minimalistycznej formy zawierają element ruchu, zaznaczenie obecności człowieka. W kolejnych, jak Empty Landscapes i devoid, człowiek nie jest nieobecny, widzimy tylko pozostawione przez niego miejsca, które najprawdopodobniej będą zawłaszczone przez naturę.

Katarzyna Szeszycka w 2015 r. obroniła doktorat na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, którego tematem była percepcja nikłego światła i realizacja bio-art: hodowla białych roślin. Jest laureatką Grand Prix 24. Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (2012). Uczestniczka pierwszej edycji Artist in Residence Program w ramach projektu Artist in Aso (Japonia, 2014), była także rezydentką w projektach: Focus+Indonesia (Indonezja, 2014), New Dictionary of Old Ideas (Węgry 2018). Współtworzy Fundację Upside Art i FREEDOM Gallery w Szczecinie. Jest profesorką Akademii Sztuki w Szczecinie.

Marlena Chybowska-Butler