Gorset

Gorset kobiecy był częścią stroju świątecznego nadbużańskiego. Wykonawca nie jest znany, ale prawdopodobnie była to krawcowa małomiasteczkowa, ponieważ tego typu element stroju rzadko był szyty we własnym zakresie. Jest zrobiony z czarnej bawełnianej satyny, a na podszewkę wykorzystano częściowo lnianą tkaninę i bawełniany materiał w kratkę, którym są podłożone przednie płaty i kaletki. Został skrojony z sześciu części –  trzech składających się na przód, w tym z elementu stanowiącego formę zapięcia, nazywanego sercem, i trzech tworzących plecy. Posiada także dwanaście kaletek znajdujących się w dolnej części, zwanych taszkami, wyciętych razem z płatami przodów i pleców. W innych typach gorsetów występujących w strojach lubelskich nie stosowano takiego rozwiązania. Kaletki były osobno doszywane do dolnej krawędzi. Kolejnym rozróżnieniem jest asymetryczny sposób zapinania gorsetu na małe czerwone guziki po lewej stronie. Ta jego część jest też zdobiona tylko ornamentem stebnowanym żółtą nitką w motywy spiralne. Pośrodku umieszczono sześć żółtych guzików, po prawej stronie, podobnie jak po lewej, są przyszyte guziki czerwone, które umieszczono także w górnej części dekoltu. Boczne brzegi serca są obszyte białą, zieloną i amarantową tasiemką ząbkowaną. Tak samo obszyte są dookoła taszki. Podobnie skrojony i szyty był w tym regionie kabat z długimi rękawami, ale wykonywano go z samodziałowej tkaniny brązowej, z jakiej szyto sukmany. Ten element stroju ma bardzo odległą przeszłość. Jak podaje Zofia Malewska, jego prototyp istniał już w epoce neolitu i brązu. Na Lubelszczyźnie, jak też w innych regionach naszego kraju, był noszony przez młode dziewczęta i mężatki głównie do stroju świątecznego. Starszym kobietom nie wypadało go zakładać, gdyż był to typowy element stroju panieńskiego. Współcześnie członkinie zespołów folklorystycznych nie respektują tego i chętnie je zakładają, być może nie zachowała się pamięć o tej zasadzie.