Głowa uśmiechniętej dziewczyny

W szczecińskich zbiorach Gabinetu Grafiki znajduje się tylko jeden rysunek Lorenza, młodszego syna Giambattisty Tiepola – portret młodej, uśmiechniętej kobiety. Lorenzo żył krótko, tworzył pod wpływem ojca, ale jego rysunki charakteryzuje odmienny sposób pracy ołówkiem, niż widoczny w dziełach Giambattisty. Miękka, rozpływająca się miejscami kreska jest bardzo malarska. Rysy twarzy modelowane są płynnie, a ekspresja jest wyrażana poprzez delikatne operowanie światłem. Inaczej niż ojciec nie stosuje gwałtownej, ostrej kreski tylko spokojną plamę przypominającą mgiełkę, określaną jako sfumato. Georg Knox, angielski badacz twórczości Tiepolów, zwrócił też uwagę na wyraziste spojrzenie dużych oczu kobiety i swoisty naturalizm, nieidealizowanie przedstawionej postaci, cechy wyróżniające portrety Lorenza, który specjalizował się w konterfektach. Studium wykonane zostało czarną i białą kredką na niebieskim papierze weneckim ze znakiem wodnym przedstawiającym kulisty kwiat na łodyżce z dwoma listkami.

Ewa Gwiazdowska