Plakietka z pacyfikału

Na niewielkich rozmiarów srebrnej blaszce z iście mistrzowską precyzją stworzono przejmującą scenę modlitwy Chrystusa w Ogrójcu. Szczegóły urozmaiconego krajobrazu, ekspresyjne gesty postaci, żywe barwy ich szat oddano z kolorowej masy szklanej nakładanej na szkielet ze złotych drucików.. Nieznacznych rozmiarów przedmiot służył zapewne do osobistej adoracji. Na dzień dzisiejszy więcej wiemy o autorze ramki niż o wykonawcy samej plakiety, ale badania trwają. Możemy sądzić, że zapewne zaraz po nabyciu plakietki ten drobny rarytas kolekcjonerski oprawiono w drewnianą ażurową rameczkę, osadzoną na mosiężnej ażurowej podstawce z pełnymi plecami utrzymującymi plakietkę. Zamówiono ją u cenionego paryskiego złotnika François-Désiré Froment-Meurice’a (1802–1855), w celu umożliwienia bezpiecznego eksponowania zabytku. Złotnik wyrył na odwrocie własne imię i nazwisko z datą 1853 r. Front ramki tworzą misternie wypracowane, przeplatające się suche, kolczaste gałązki, nawiązujące do atrybutu męki Jezusa, która nastąpi po pojmaniu w Ogrójcu.
Plakieta była pokazywana warszawskiej publiczności podczas Wystawy starożytności i przedmiotów sztuki w 1856 r. w pałacu hr. Augustostwa Potockich przy Krakowskim Przedmieściu 32 (dziś: Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego). Opisano ją w katalogu tej wystawy pod pozycją 472, przytaczając historię pozyskania jej do zbiorów. Trafiła do zbiorów pałacu jako dar bliżej nierozpoznanego do dzisiaj pana W. Wilczyńskiego, o czym informuje odręczna inskrypcja zapisana na plecach ramki.
W wilanowskich źródłach z końca XIX w. francuski rzeczoznawcza wymienił maleńką plakietkę ze sceną modlitwy Chrystusa w Ogrójcu pod tytułem Pocałunek pokoju.
Co ciekawe, w 2015 roku Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku zakupiło cykl czterech podobnych plakietek. Jedną z nich zdobi bliźniacze przedstawienie do wilanowskiego. Na pozostałych przedstawiono sceny: Pojmanie Chrystusa, Ukoronowanie cierniem, Zmartwychwstanie (nr inw. 2015.388.1–.4) Jako źródło ikonograficzne wskazywano Małą Pasję wg Albrechta Dürera stworzoną w latach 1508–1511, co w dalszych rozważaniach wpływa na łączenie autora dzieła ze środowiskiem złotników augsburgskich lub norymberskich.