Pocztówka - Komendant Piłsudski przyjmuje defiladę

Polska Organizacja Wojskowa zaczęła funkcjonować w 1914 roku. Przez cały okres wojenny podlegała Józefowi Piłsudskiemu. Jej zadaniem było przygotowywanie do walki zbrojnej oraz gromadzenie broni. Skupiała młodych ludzi, początkowo przede wszystkim członków Drużyn Strzeleckich. Za głównego przeciwnika uznawała Rosję, stąd konspiracyjną siatkę rozszerzyła poza teren Królestwa Polskiego, na ziemie rosyjskie.

POW była organizacją paramilitarną o rozbudowanej strukturze. Posiadała własne odziały dywersyjne. Poszczególne okręgi podlegały Naczelnej Komendzie. Najniższą komórką była sekcja, składająca się z ośmiu osób.

W 1915 roku większość peowiaków wstąpiła do Legionów Polskich. Przez kolejne dwa lata liczba członków POW znacznie wzrosła. W 1917 roku powołano dwie ekspozytury – dla terenów pod okupacją austro-węgierską z siedzibą w Lublinie oraz dla obszarów pod okupacją niemiecką z siedzibą w Warszawie. Po kryzysie przysięgowym większość dowództwa POW znalazła się w obozach internowania. Organizacja przetrwała, wspomagając powstały w listopadzie 1918 roku Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej sformowany w Lublinie. W dniach poprzedzających odzyskanie niepodległości peowiacy wzięli udział w rozbrajaniu Niemców i Austriaków, pozostając do dyspozycji powracającego z Magdeburga Józefa Piłsudskiego. Z końcem 1918 roku organizacja na ziemiach polskich została rozwiązana. Zakonspirowana nadal działała do 1921 roku na terenach Rosji.

W 1933 roku w Warszawie wystawiono Pomnik Poległych Żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej autorstwa Edwarda Wittiga. Wyemitowano wówczas serię wspomnieniowych pocztówek z działalności POW. Jedna z nich przedstawiała defiladę oddziałów prowadzoną przed Józefem Piłsudskim przez Stefana Pomarańskiego, oficera Komedy Naczelnej.