Pieta

Przedstawienie Marii trzymającej martwe ciało Chrystusa, nazywane pietą, jest jednym z bardziej popularnych motywów obrazowych w sztuce średniowiecznej. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa pietas, oznaczającego miłość zgodną z powołaniem. Stanowi odniesienie do pokornej pobożności i pełnego miłości posłuszeństwa wobec woli Boga. Przedstawienie, którego źródłem są opisy teologiczne i literackie ukazuje cierpienie matki samotnie opłakującej męczeńską śmierć syna. Piety jako figury dewocyjne ukazujące bliską relację matki z synem wywoływały wzruszenie i wzbudzały uczucia religijne. Ponadto, uświadamiały wiernym poświęcenie Marii i jej zgodę na ofiarowanie syna, a tym samym jej znaczenie i rolę w dziele odkupienia.

Pochodzenie rzeźby zakupionej do zbiorów muzeum w 1976 roku wiązane jest z Kościołem Mariackim w Dąbiu (obecnie dzielnica Szczecina), na podstawie informacji ustnej od poprzedniego właściciela. Figura wykazuje wyraźne analogie z twórczością Mistrza z Osnabrück (około 1500–1530), zwłaszcza z jego Pietą z Münster. Cechy formalne i stylistyczne rzeźby są charakterystyczne dla grupy dzieł pochodzących ze Szczecina i okolic, co pozwala przypisać atrybucję omawianej piety późnośredniowiecznemu warsztatowi szczecińskiemu, który wykonał między innymi ołtarz pasyjny z Dąbia.

Rzeźba prezentowana jest na wystawie stałej Misterium Światła. Sztuka średniowieczna na Pomorzu.

Kinga Krasnodębska