Podążanie za nowinkami i sprowadzanie głównie z Paryża pięknych sukien było niezwykle kosztowne. Na taką ekstrawagancję mogły sobie pozwolić tylko najbogatsze damy. To z kolei sprawiało, że łatwo było ocenić majątek właścicielki po jej ubiorze.

Panowie otwarcie krytykowali takie podążanie za modą, a przede wszystkim wyrzekanie się strojów polskich. Przywoływali w tym celu argumenty praktyczne:

– Cóż to za głupota, żeby w kraju, w którym co rusz pada albo zimy mroźne, chodzić w jedwabiach i koronkach! Wszystko to delikatne i wciąż trzeba nowe kupować! – wytykali nie bez powodu, wszak to oni zwykle ponosili koszty takich zakupów.

Niektórzy widzieli także przeszkody natury moralnej. Czy to wypada, by kobieta chodziła z odsłoniętym dekoltem? Czy nie zaczyna panować zbyt duża swoboda w tym względzie?

Z czasem francuska moda z królewskiego dworu i stolicy zaczęła się szerzyć w całej Polsce – nie było już odwrotu.