![MNS/Szt/1206 Portret Filipa Melanchtona - ujęcie z przodu; Grafika, złożona z 13 arkuszy (o różniących się nieco wymiarach) naklejonych na płótno, które rozciągnięto na połączonych ze sobą trzech świerkowych deskach i pomalowano farbami temperowymi. Przedstawia mężczyznę ubranego w szubę podbitą futrem i białą koszulę, której kołnierz wystaje spod odzienia wierzchniego. W ręku trzyma książkę w czerwonej oprawie. Spogląda w swoje prawo, twarz pociągła drobna w porównaniu do szerokiej sylwetki. Stoi pod arkadą wspartą na dwóch kolumnach o kapitelach korynckich. W narożach dwa kartusze z godłami: po lewej węża wijącego się na krzyżu, a po prawej lwa w koronie trzymającego młotek i cęgi. U góry nad łukiem biały pas z napisem: Rama czarna z namalowanymi wzorami wokół naklejonych kaboszonów.](/brepo/panel_repo/2024/02/21/e3mtoy/contain-360-1000-max-mns-szt-1206-diga6852-m.jpg)
Portret Filipa Melanchtona
około 1560 — 1580
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Malarstwo renesansowe i barokowe
Johann Gebhard Rabener (1632–1701) był z wykształcenia prawnikiem. Od 1666 roku sprawował funkcję sędziego Sądu Nadwornego Pomorza Tylnego i Księstwa Kamieńskiego. Był również radcą dworu elektora brandenburskiego w Berlinie. Rabener znany jest jednak przede wszystkim dzięki swoim pasjom naukowym. Interesował się zwłaszcza astronomią i przez wiele lat prowadził korespondencję ze słynnym gdańskim uczonym Janem Heweliuszem (1611–1687), a także innym wybitnym astronomem Gottfriedem Kirchem (1639–1710). Wraz z Danielem Ernestem Jabłońskim (1660–1741) i Johannem Jakobem Chuno (1661–1715) czynił starania o budowę obserwatorium astronomicznego w Berlinie. Należał też do członków założycieli Elektorskiego Brandenburskiego Towarzystwa Naukowego (Kurfürstlich Brandenburgische Sozietät der Wissenschaften – późniejszej Pruskiej Akademii Nauk) i w 1700 roku, na krótko przed śmiercią, został jego pełnoprawnym członkiem.
Prezentowany portret stanowił część epitafium rodziny Rabenerów w katedrze w Kamieniu Pomorskim. Znajdowało się ono pierwotnie na wschodniej ścianie północnej części transeptu, jednak po remoncie katedry w 1848 roku rozebrano je, zachowując jedynie portrety i drewniane figury. Epitafium zostało wystawione zapewne w związku ze śmiercią pierwszej żony Rabenera, Cathariny, w połowie lat 80. XVII wieku. Obok portretów małżonków w skład epitafium wchodziły również trzy mniejsze portrety ich synów, z których dwa są zachowane w zbiorach szczecińskiego muzeum (MNS/Rz/1015, MNS/Rz/1016).
Charakter wizerunku nawiązuje do wypracowanej przez Anthona van Dycka (1599–1641) formuły portretu arystokratycznego, który wywarł duży wpływ na holenderskie malarstwo portretowe, a za jego pośrednictwem również na środowisko gdańskie, z którym łączony jest prezentowany obraz.
Monika Frankowska-Makała
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 104 cm, szerokość: 82 cm
Rodzaj obiektu
obraz
Technika
technika olejna
Tworzywo / materiał
płótno, deska
Pochodzenie / sposób pozyskania
przekaz
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
około 1560 — 1580
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1627 — 1700
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1600 — 1700
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna