Głowa kobieca (dawniej: Szkic głowy narzeczonej Scypiona)

Delikatnie cieniowany rysunek głowy młodej kobiety o pełnej twarzy, w zamyśleniu spoglądającej w lewo, początkowo uważany był za pracę syna Giambattisty Tiepolo, Giandomenica. Georg Knox, badacz twórczości Tiepolów uznał, że autorem jest jednak ojciec, Giambattista i datuje tę pracę na 1740 rok. Za autorstwem Giambattisty przemawia mistrzowsko stosowany modelunek twarzy z użyciem rozcieranej kredki. Dzięki temu środkowi artysta oddał świeżość i naturalność dziewczęcej twarzy, jej osobowość i pełne wyrazu spojrzenie. Nie wiadomo, kto został przedstawiony, ani do jakiego celu służył rysunek. Mogła to być osoba z rodziny. Twarz podobna do ukazanej na rysunku znajduje się na obrazie Giandomenica VIII Stacja Drogi Krzyżowej, wykonanym w 1748 roku dla kościoła San Polo w Wenecji. Postać o tej twarzy znajduje się obok klęczącej postaci Anny Marii Tiepolo.

Portret był rysowany kredkami: czarną, białą oraz czerwoną i brunatną sangwiną na brunatnym papierze. Po lewej stronie karty artysta umieścił zarys twarzy z przymkniętym okiem. Rysunek należy do zespołu 36 prac rodziny Tiepolo, znajdujących się obecnie w Gabinecie Grafiki Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Ewa Gwiazdowska