Manifa I

„Manifa I” (2010) to dzieło szczecińskiego malarza Przemysława Cerebież-Tarabickiego (ur. 1954). W roku 1994 Tarabicki powołał do istnienia, i do 2012 roku prowadził, Galerię Trystero, organizując szereg przedsięwzięć promujących sztukę współczesną. Jedną z inicjatyw Trystero była wystawa SMS (Szczecin-Melbourne-Szczecin), zorganizowana w latach 2009–2010 kolejno w Australii oraz w Polsce. Obraz „Manifa I” został przygotowany na szczecińską edycję tej ekspozycji zorganizowaną w Muzeum Narodowym w Szczecinie w 2010 roku. W kontekście twórczości malarskiej Tarabickiego „Manifa I” wyróżnia się monumentalnym formatem, po który artysta od końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku sięga rzadko, preferując bardziej kameralny typ malarstwa. Jest także ciekawym przykładem łączenia malarstwa z możliwościami, jakie oferują nowoczesne techniki druku cyfrowego, dokumentując prowadzone przez artystę w tamtym czasie eksperymenty technologiczne. „Manifa I” to także realistyczny autoportret, nieczęsto obecny w twórczości Tarabickiego. O ile format, technika i motyw wyróżniają obraz na tle malarskiej twórczości artysty, to sposób komponowania obrazu przy pomocy geometrycznych kształtów i wprowadzenie w tak opracowane ramy postaci ludzkiej jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech jego malarstwa. W „Manifie I” Tarabicki, odwołując się do abstrakcyjnego języka geometrii i wizerunku własnego ciała, opowiada jednocześnie o doświadczeniu uniwersalnym – zawieszeniu ludzkiej egzystencji pomiędzy życiem i śmiercią a doświadczeniu osobistym – portretując się w kuglarsko-błazeńskiej czapeczce z pędzlem w dłoni w intrygujący sposób stawia pytanie o sens twórczości i status artysty.

Magdalena Lewoc