Pokrywa

Pokrywa pucharu wykonana ze szkła przezroczystego o lekko szarawym zabarwieniu. Jej główną dekorację stanowi matowo grawerowany wieniec z delikatnych, dłuższych i krótszych listków. Pokrywa zakończona jest wysoką sterczyną uformowaną w kształt tralki, pustej od wewnątrz, fasetowanej (czyli szlifowanej tak by uzyskać płaskie powierzchnie stykające się pod różnymi kątami i uwypuklić w ten sposób walory szkła).

Pokrywa powstała najprawdopodobniej w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726). Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów najwyższej jakości, ze szkła zwanego kryształowym – nazwanym tak ze względu na jego czystość, upodabniającą je do kryształu górskiego. Nowe techniki i materiały, jakim było szkło kryształowe oraz grawerowanie i szlifowanie, które w połowie XVII wieku zaczęły być stosowane w wielu europejskich hutach, zupełnie zmieniły modę na szkło. Prymu nie wiodła już Wenecja z jej delikatnymi, barwionymi i dekorowanymi w masie wyrobami, ale stoły biesiadne zapełniły się szkłami masywnymi i ciężkimi których przezroczystość podkreślano fasetowaniem i dodatkowo ozdabiano grawerunkiem. Przykładem takiego właśnie szkła jest wilanowska pokrywa.

Pokrywa należy najprawdopodobniej do wilanowskiej kolekcji historycznej, jednak ze względu na brak pasującego do niej kielicha trudno łączyć ją z którymkolwiek z zapisów w pałacowych inwentarzach.