![MNS/Sp/1864 Obraz - ujęcie z przodu; Obraz złożony z 2 równych części połączonych metalowymi zawiasami pod kątem prostym. Górna część przedstawia szkicowy zarys kosza plażowego usytuowany na pierwszym planie po prawej stronie obrazu na tle linii horyzontu. Barwy pastelowe, błękitne, białe, ugrowe. Dolną część wypełnia głównie żółta płaszczyzna, na niej leżące dwie postaci zarysowane konturowo. Jedna z nich leży bokiem, druga na brzuchu ma kąpielówki w niebieskie paski. Prawą stronę obrazu zajmuje siedząca sylwetka kobiety, z ciemnymi włosam, jej głowa zwrócona jest w bok, jakby patrzyła poza obraz. Jej figura obrysowana różową farbą, część ciała (nogi i brzuch) zamalowana na jasnobrązowo, częśc (twarz, ramiona, dekold) na jasnoróżowy kolor. Siedzi ze zgiętymi nogami na białym kocu lub ręczniku.](/brepo/panel_repo/2024/02/21/aibyhc/contain-360-1000-max-mns-sp-1864-diga2671-m.jpg)
Mały świat (plaża)
1969
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Sztuka krytyczna i postkrytyczna
„Manifa I” (2010) to dzieło szczecińskiego malarza Przemysława Cerebież-Tarabickiego (ur. 1954). W roku 1994 Tarabicki powołał do istnienia, i do 2012 roku prowadził, Galerię Trystero, organizując szereg przedsięwzięć promujących sztukę współczesną. Jedną z inicjatyw Trystero była wystawa SMS (Szczecin-Melbourne-Szczecin), zorganizowana w latach 2009–2010 kolejno w Australii oraz w Polsce. Obraz „Manifa I” został przygotowany na szczecińską edycję tej ekspozycji zorganizowaną w Muzeum Narodowym w Szczecinie w 2010 roku. W kontekście twórczości malarskiej Tarabickiego „Manifa I” wyróżnia się monumentalnym formatem, po który artysta od końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku sięga rzadko, preferując bardziej kameralny typ malarstwa. Jest także ciekawym przykładem łączenia malarstwa z możliwościami, jakie oferują nowoczesne techniki druku cyfrowego, dokumentując prowadzone przez artystę w tamtym czasie eksperymenty technologiczne. „Manifa I” to także realistyczny autoportret, nieczęsto obecny w twórczości Tarabickiego. O ile format, technika i motyw wyróżniają obraz na tle malarskiej twórczości artysty, to sposób komponowania obrazu przy pomocy geometrycznych kształtów i wprowadzenie w tak opracowane ramy postaci ludzkiej jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech jego malarstwa. W „Manifie I” Tarabicki, odwołując się do abstrakcyjnego języka geometrii i wizerunku własnego ciała, opowiada jednocześnie o doświadczeniu uniwersalnym – zawieszeniu ludzkiej egzystencji pomiędzy życiem i śmiercią a doświadczeniu osobistym – portretując się w kuglarsko-błazeńskiej czapeczce z pędzlem w dłoni w intrygujący sposób stawia pytanie o sens twórczości i status artysty.
Magdalena Lewoc
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 120.5 cm, szerokość: 420 cm
Rodzaj obiektu
obraz
Technika
druk cyfrowy, akryl
Tworzywo / materiał
płótno
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1969
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1945-04-15
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
1969
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna