Portret Ludwika Pinkusa

Tereska (Zuzanna Teresa) Torrès – jedyna córka Giny i Marka Szwarców – wspominała dziadków: [Babcia – Zosia Pinkus] „[j]est nieduża i okrąglutka – za to dziadek Pinkus jest strasznie wysoki. Ma siwą brodę, nosi bardzo eleganckie ubrania i zawsze trzyma w dłoni cygaro – jak na portrecie namalowanym przez Marka. Ten obraz wisi wysoko na ścianie pracowni, a naprzeciw niego portret babci. Oba przetrwały ciężkie lata. Spoglądam na nie teraz. Patrzę na moich dziadków, wciąż żywych na płótnie, i czuję zapach dziadkowych cygar – dawał mi banderole, które z nich zdejmował, a ja starannie wklejałam je do zeszytu. […] Dziadek Pinkus ma najsłynniejszą firmę kuśnierską w całym mieście. Jego sklep mieści się w wielkim mieszkaniu dziadków na drugim piętrze (przy ul Piotrkowskiej 58). Ściany obszernego pokoju są obstawione szafami, w których kryją się futra z nutrii, wydr i karakułów. Na podłodze spoczywa ogromna skóra polarnego misia. Zakradam się tam, kiedy sklep jest już zamknięty – siadam na białym niedźwiedziu, kładę dłoń na łbie z oczami z błękitnych szkiełek i wyruszam w nieznane krainy, niczym na zaczarowanym dywanie” (T. Torrès, „Pamiętnik na trzy głosy”, Kraków 2003, s. 18).

Po ucieczce z Francji w 1940 r., Pinkusowie, przez Gibraltar, Lizbonę dotarli do Kanady. Ludwik Pinkus zmarł w Montrealu, na początku lat 40 XX.

Renata Piątkowska