Nożyce sprężynowe

Nożyce kabłąkowe charakteryzują się bardzo szerokim zastosowaniem. Używano ich do higieny osobistej – ścinania włosów i obcinania zarostu, w gospodarstwie domowym, w pracowniach rzemieślniczych – do cięcia skóry lub tkanin. Były też narzędziem stosowanym do strzyżenia owiec. Najczęściej odkrywane przez archeologów nożyce sprężynowe (kabłąkowe) znane były Grekom już w IV wieku p.n.e. Wykuwano je z jednego kawałka żelaza odpowiednio profilowanego na kształt litery U. Zasada ich działania polegała na jednoczesnym ściskaniu obydwu ramion, które dzięki sprężystości tworzywa powracały do swojego pierwotnego położenia. Nożyce dźwigniowe natomiast, o bardziej skomplikowanej budowie, upowszechniły się dopiero w późnym średniowieczu. W przeciwieństwie do nożyc sprężynowych, egzemplarze dźwigniowe zbudowane są z dwóch kawałów żelaza połączonych ze sobą nitem i działają, jak wskazuje nazwa, na zasadzie dźwigni.

Grzegorz Durdyń