Głowa wąsatego mężczyzny (dawniej: Głowa starca)

Rysunek Giambattisty Tiepola został opublikowany w 1956 roku pod tytułem Głowa starca. Ukazuje w zbliżeniu pełną wyrazu twarz mężczyzny z bujnym wąsem i krótką „kozią” bródką, który w napięciu wpatruje się w rozgrywającą się przed nim scenę. W jego oczach maluje się strach i niezgoda na to, co widzi. Nakrycie głowy mężczyzny, z zarysem klejnotu nad czołem, świadczy, że naszkicowana postać to duchowny. Georg Knox, angielski badacz twórczości rodziny Tiepolów, odpowiednik rysunku odnalazł na malowidle Męczeństwo św. Jana biskupa Bergamo wykonanym w latach 1743–1745 w katedrze Bergamo – miasta leżącego w Lombardii na północy Włoch. Św. Jan (San Giovanni vescovo di Bergamo) był biskupem w latach 660–688. Szkic rysowany był czarną i białą kreską na cienkim niebieskim papierze weneckim.

Rysunek należy do największego polskiego zbioru rysunków rodziny Tiepolo, sławnej osiemnastowiecznej weneckiej rodziny artystycznej. W 1882 roku kupił je na aukcji w Stuttgarcie szczeciński prawnik Johann Theodor Müller. W okresie tworzenia się szczecińskiego Muzeum Miejskiego, ofiarował je do zbiorów Gabinetu Rycin. Po drugiej wojnie światowej rysunki wywieziono do Związku Radzieckiego. Do Polski, do Muzeum Narodowego w Warszawie powróciły w 1956 roku, a dopiero w latach 1973 i 1984 powróciły do Szczecina. Obecnie znajdują się w Gabinecie Grafiki Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Ewa Gwiazdowska