Stolik do robót

Stolik z epoki Napoleona III do robót ręcznych to mebel towarzyszący kobietom przez wieki, będąc ich przenośnym warsztacikiem, miejscem pracy i demonstracji talentów manualnych w dziedzinie krawieckiej, dziewiarskiej, koronkarskiej, czy hafciarskiej. Obok względów praktycznych niewątpliwie głównym walorem stolika jest jego dekoracja. Korpus na planie owalu stanowi otwarty od góry pojemnik zamykany owalnym wieczkiem z dwoma uchwytami. Bryłę korpusu wspierają cztery, zwężające się ku dołowi, lekko wygięte nóżki typu cabriole zakończone zwojami liści akantu. Linia wygięcia dolnej krawędzi cargi stolika płynnie wiąże się z wygięciem nóżek. Dla zwiększenia stabilności mebla nóżki połączone zostały owalną, półeczką. Mebel pokrywa fornir z ukośnymi układami słoi wzbogacony intarsją hebanem z motywami roślinnymi w dekoracyjnych rezerwach, podkreślających kształty zdobionych powierzchni. W centralnych polach blatu i półeczki umieszczono intarsję malarską z przedstawieniami bukietów kwiatów. Dłuższe boki ozdobione są porcelanowymi medalionami z barwnymi przedstawieniami putt w ujęciu złoconych ramek. Dodatkowego uroku dodają brązy złocone w postaci ażurowych galeryjek, listewek podkreślających kształty krawędzi nóżek i korpusu, ramek otaczających porcelanowe medaliony, dekoracji nasad nóżek z kobiecymi półpostaciami oraz antabek komponowanych z liści, drobnych gałązek i muszli. Wnętrze pojemnika wyłożone jest tkaniną.

AK

wilanowska kolekcja, warsztat saski.