Portret Aleksandry z Lubomirskich Potockiej

Olejny portret w kształcie prostokąta z 2. poł. XIX w., namalowany przez nieznanego autora wywodzącego się ze szkoły niemieckiej. Przedstawia starszą kobietę. Koloryt postaci jest stonowany, a jej sylwetka utrzymana w bielach z odcieniem różu i szarości na ciemnym tle. Portretowana ukazana w półpostaci. Jej twarz starannie wymodelowana, owalna o wystających kościach policzkowych, dużych wyrazistych niebieskich oczach, długim nosie i wąskich różowych ustach, lekko uśmiechniętych. Karnacja twarzy jasna, cielista, policzki, nos i broda – różowe. W miejscach padającego cienia wprowadzono kolor niebieskawy. Wzrok skierowany na widza, włosy krótkie, ułożone w drobne loki, zaczesane na czoło. Na głowie biały zawój ozdobiony haftem i naszywanymi perełkami. Na czubku głowy zawiązana duża kokarda ozdabiająca zawój. Kobieta ubrana jest w białą suknię, przewiązaną pod biustem paskiem. Rękawy długie, dekolt duży, półokrągły, osłonięty biała chustą. Na lewe ramię i plecy narzucony jest biało-czarny szal podtrzymywany prawą ręką, ozdobiony na brzegach złotym haftem. Karnacja dłoni jasna, lekko różowa. Tło portretu ciemne, prawie czarne. Obraz ujęty w szeroką, drewnianą, profilowaną, złoconą ramę. Pas wewnętrzny ramy ozdobiony stylizowanym kimationem lesbijskim. Dalej rama gładka, jedynie na rogach nałożony ornament roślinny: pośrodku stylizowana palmeta, po bokach liść akantu i winorośli z kwiatami i owocami.

Joanna Kluz