Po balu.

Obraz pt.: „Po balu” jest ciekawym podwójnym portretem, który przedstawia samego malarza i żonę Herthe. Młoda kobieta ubrana w jasną wieczorową suknię z odsłoniętymi ramionami przysiadła opierając policzek na lewej ręce - zasnęła zmęczona tańcami. Na twarzy maluje się spokój i wyraźnie czuje się głęboki sen kobiety. Prawa ręka w długiej rękawiczce, której nie zdążyła zdjąć opiera się bezwładnie o udo. Za nią widać postać artysty półuśmiechem na twarzy. Przytula się lekko do niej, czy też tylko nachyla. W lewej ręce, prawie ginącej w mroku, widać ognik palącego się cygara. Malarz ubrany w ciemny balowy strój niemal stapia się z czarnym tłem. Niewidoczne światło w obrazie umieszczone gdzieś w górny lewym rogu oświetla jasno twarz, prawe ramię i gors kobiety. Policzek i skroń siwego starszego pana także jest dobrze widoczna. Być może po to, by móc dostrzec ten wyraz tkliwości jego oblicza, i oczu patrzących spod lekko przymkniętych powiek (co ciekawe!) na widza. Jakby chciał, by wyraz jego twarzy został dostrzeżony i zrozumiany. W tej grze światła i cieni charakterystycznej dla wcześniejszych jego dzieł przełamaniem zbyt intensywnego kontrastu jest barwna tkanina w rdzawo zielonych tonacjach. Zgaszony żółty kolor dodany do wzoru kotary pozwala wydobyć piękną karnację ciała młodej kobiety i szarobiałych barw sukni złamanych błękitem.

Bolesław Jan Czedekowski (1885-1969) polski malarz, urodzony w Wojniłowie we wschodniej Galicji. Studiował w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, później był uczniem profesora Kazimierza Pochwalskiego oraz Heinricha von Angelego, dwóch znakomitych portrecistów. Swoją pierwszą pracownię otworzył w Wiedniu i z tym miastem był chyba najbardziej związany w okresie wczesnej działalności artystycznej. Tu także mieszkał w czasie I wojny światowej zyskując powoli uznanie za portrety arystokratek i żon wyższych oficerów. Swoje prace wystawiał w Wiedniu, Paryżu, Warszawie i Krakowie nie zyskując w Polsce początkowo zbyt pochlebnych opinii. Po II wojnie światowej wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, a w latach 60-tych powrócił do Wiednia i tu zmarł 8 lipca 1969 roku. Pochowany został w Lofer koło Salzburga. Był dwukrotnie żonaty – pierwszy związek z Wiedenką Eugenią Nell zawarł w 1913 roku i doczekał się córki Heleny. Jako wdowiec poznał Herthę Aujezdecky, która została jego drugą żoną i po śmierci artysty ofiarodawczynią licznych płócien zgromadzonych w łańcuckim muzeum.

Dorota Błoniarz