Mokronowski Ludwik - portret

Strażnik polny koronny Ludwik Mokronowski herbu Bogoria (1720?-1770) był synem Konstantego Franciszka Mokronowskiego i jego żony Ewy z domu Bromirskiej herbu Pobóg. W 1755 r. w Klembowie (ob. województwo mazowieckie) poślubił Józefę Czosnowską herbu Pierzchała (Kolumna), z którą miał kilkoro dzieci (synowie: Antoni, Stanisław; córki: Julia, Zofia, Anna).

Portret Ludwika Mokronowskiego ze zbiorów wilanowskich jest typowym osiemnastowiecznym wizerunkiem w popiersiu (wprost) polskiego szlachcica, przedstawionego w ciemnym wnętrzu, z podgoloną czupryną, wąsatego, prezentującego się w zachodnioeuropejskiej zbroi płytowej, złożonej z blach stalowych (łączonych częstokroć złoconymi nitami lub rzemieniami), z narzuconym na nią szkarłatnoczerwonym, obficie pofałdowanym płaszczem. W ręku portretowany dzierży buzdygan, stanowiący oznakę sprawowanego urzędu.

Napis na nalepce przyczepionej na odwrociu płóciennego podobrazia wskazuje, że obraz należał niegdyś do hrabiego Hermana Potockiego (1801-1866) z koreckiej linii rodu, ożenionego z Antoniną Mokronowską (1802-1845).

Ludwik Mokronowski herbu Bogoria (1720?-1770); Konstanty Franciszek Mokronowski; Ewa Mokronowska z domu Bromirska herbu Pobóg; Józefa Mokronowska z domu Czosnowska herbu Pierzchała (Kolumna); zachodnioeuropejska zbroja płytowa; buzdygan; Herman Potocki (1801-1866), hrabia; korecka linia rodu Potockich; Antonina Potocka z domu Mokronowska (1802-1845), hrabina.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek