Oinochoe pokryta czerwoną angobą

23.0 wys. bez uchwytu

Dzban wykonany z czerwonawo-brązowawej gliny. Ten typ naczynia nazywano „oinochoe” – służyło ono do czerpania wina z krateru (większego naczynia przeznaczonego do mieszania wina z wodą), a także do nalewania napoju do czar biesiadników. Wilanowska oinochoe została podczas konserwacji sklejona z kilku fragmentów, nie wymagała jednak żadnych uzupełnień. Powierzchnię naczynia w całości pokrywa angoba (kolorowa, delikatna glinka), która w wielu miejscach jest przetarta i zniszczona. Naczynie pozbawione jest dekoracji malowanej, natomiast jego brzusiec ozdobiono kanelurowaniem (pionowymi, wypukłymi pasami), a przy końcach uchwytu umieszczono plastyczne, ludzkie główki (odciśnięte z form).

Jak powstała wilanowska oinochoe? Najpierw wytoczono ją na kole garncarskim, uformowano wylew, doklejono uchwyt i dodano kanelowanie. Po przeschnięciu powierzchnię pokryto angobą. Kolejnym krokiem było powolne suszenie, a następnie wypał w piecu ceramicznym. W kolekcji wilanowskiej znajdują się również dwa kantharosy, które należą do tej samej grupy naczyń starożytnych co oinochoe (Wil.5212 i Wil.5303).

Agnieszka Żuber, na podstawie badań W. Dobrowolskiego

„Wazy Greckie Stanisława Kostki Potockiego”, Warszawa 2007.