Mężczyzna - portret

Portret włoskiego eleganta wyszedł spod pędzla doświadczonego – i nieco może skażonego rutyną – artysty: sztampowa kompozycja, rzeczowy rysunek, miękka sterowana światłocieniem plama, oszczędna paleta barw. Twarz mężczyzny nie wyraża żadnych gwałtowniejszych emocji, co ogranicza ekspresję wyrazu tej pracy do wymienionych zalet warsztatu mistrza. Potraktowany chłodno, surowo bez właściwej sztuce portretowej indywidualizacji psychologicznej, swym chłodem i gładkością przypomina bardziej rzeźbę o nienagannym modelunku. Ubiór portretowanego stanowi zapięty pod szyją łososiowy kaftan, spod którego wystaje biały kołnierz, zakończony falbanką – małą kryzą.

Mimo iż niezbyt wprawna i dość nieciekawa artystycznie, kopia przekazuje najważniejsze informacje o stylu i sposobie patrzenia na malarstwo Agnola Bronzina (1503–1572), włoskiego malarza, rysownika i poety okresu manieryzmu. Początkowo terminował u mało znanego malarza Raffaellina del Garbo. W wieku 15 lat został uczniem Jacopa Pontorma, a z czasem jego wieloletnim współpracownikiem. Około 1533 został nadwornym malarzem Medyceuszy we Florencji, a w 1537 wstąpił do tamtejszego cechu Św. Łukasza. Z kolei w roku 1541 został członkiem Accademia degli Umidi (Akademia Wilgotnych). W 1563 wraz z Vasarim i innymi artystami florenckimi założył Accademia delle Arti del Disegno (Akademia Rysunku). Jego uczniami byli m.in. przybrany syn Alessandro Allori, Cristofano Allori, Raffaellino del Colle oraz Lorenzo Zacchetti.

Choć był twórcą wszechstronnym, podejmował różnorodne tematy, najpełniej realizował się portretach. Wypracował własny typ dworskiego malarstwa portretowego, idący wbrew prądom weneckiego i lombardzkiego renesansu (Leonardo da Vinci, Tycjan, Lorenzo Lotto) z maksymalną redukcją mimiki twarzy i gestów oraz ograniczeniem póz i wszelkiej ekspresji. Cechą rozpoznawczą była hieratyczność, powściągliwość, surowość i chłód. Jego twórczość cechuje elegancja kompozycji, doskonały rysunek, często udziwniony układ póz i gestów postaci, gładka matowa faktura oraz nieoczywista kolorystyka.

Obraz pochodzi prawdopodobnie z kolekcji roskiej.