Pomnik wzniesiony w Schwechat na pamiatkę spotkania cesarza Leopolda z Janem III po bitwie pod Wiedniem

Staloryt jest jedną z ilustracji uwzględnionych w książce autorstwa Leonarda Chodźki (1800-1871), a także jego małżonki Olimpii (1797-1889), zatytułowanej „La Pologne historique, littéraire, monumentale et illustrée [...]”, której pierwsza edycja pojawiła się w 1835-1837 roku w Paryżu. Chodźko należał do tego samego pokolenia co Adam Mickiewicz, z którym połączyła go nie tylko dola emigranta polskiego w Paryżu, ale – jako studenta uniwersytetu wileńskiego – wspólne doświadczenie młodych lat. Publikacja „La Pologne…” to jedno z najważniejszych dzieł wydanych na emigracji, a propagujących historię i kulturę odległej ojczyzny. Ilustrowane tomy omawiają historię Polski od czasów najdawniejszych do współczesności, uwzględniając osiągnięcia  rodzimej literatury, kultury materialnej czy numizmatyki. Autor podejmuje również w swej szerokiej panoramie opowieść o sztuce użytkowej, strojach ludności polskiej w różnych regionach, opisuje miasta i siedziby historyczne, a także życiorysy wybitych Polaków. Publikacja, z uwagi na znaczącą popularność, wydawana była w kolejnych latach, w nowych edycjach. Monument ze Schwechat pojawia się w edycjach z lat 40. XIX wieku.

Zachowany do dziś pomnik powstał jako świadectwo istotnych dla historii polski wydarzeń. Objaśnia je podpis pod ryciną, w języku francuskim i polskim.

W rozstrzygających dniach konfrontacji wojsk chrześcijańskich, dowodzonych przez króla Jana III z oblegającymi Wiedeń w roku 1683 siłami otomańskimi, cesarz Leopold I przebywał w Passawie. Po otrzymaniu informacji o zwycięstwie, niezwłocznie powrócił do stolicy. Trzy dni po triumfie doszło do oficjalnego spotkania z królem polskim. Łaciński napis na pomniku w tłumaczeniu polskim brzmi: W roku 26 pełnego chwały panowania cesarza Leopolda I dnia 15 września na tym miejscu zeszli się w przytomności obu elektorów, wielu książąt udzielnych, książąt i licznego orszaku magnatów dwaj najwięksi monarchowie Europy: Leopold cesarz rzymski i Jan III król Polski, po szczęśliwym wyzwoleniu Wiednia oblężonego przez niezliczone wojska barbarzyńców, które rozproszyli zdobywszy wszystkie działa, składy prochu, broń; w obliczu zwycięskich wojsk pośród wzajemnego szczęścia i pozdrowienia.