Madonna

Przedstawienie Maryi z głową okoloną wieńcem z gwiazd dwunastu przywodzi na myśl Apokalipsę. Na obrazie twarz kobiety o klasycznych rysach: długim prostym nosie, pełnych ustach i dużych oczach. Równouprawnione są dwie interpretacje wykonywanego przez Nią gestu prawą ręką: jest to zapytanie z niedowierzaniem w momencie Zwiastowania czy to na pewno ona ma zostać Matką Bożą albo też gest zwykle wykonywany podczas modlitwy, gdy dłoń kładzie się na sercu na znak zaproszenia doń Boga. Czyste błyszczące oczy Maryi oraz gładka pozbawiona zmarszczek cera skłaniają do łączenia tego dzieła z tematem Zwiastowania. Ekstatyczna poza i rzeczony gwiaździsty wieniec właściwy tylko jednej Niewiaście w religii chrześcijańskiej zdaje się tylko potwierdzać przyjęte przez nią zaproszenie. Postawie otwartości towarzyszy wypływające z uchylonych warg „Fiat”. Technika malowania autora jest być może zbyt ugrzeczniona, ale w przypadku malarstwa religijnego bywa to zaletą.

Inspiracją dla pozy Madonny mógł być obraz Guida Reniego, być może za pośrednictwem grafiki (por. np. mezzotinta z 1801, rylca Karla Wilhelma Seeligera (1766–1821) wg obrazu „Madonna” z 1616 r. przechowywana w Berlinie, Sammlung Archiv für Kunst und Geschichte).

Obraz pochodzi z kolekcji Hermana Potockiego, następnie prawdopodobnie trafił do zbiorów roskich.