Kościół z zieloną wieżą.

Julo Levin naukę rozpoczął w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Szczecinie, następnie, w latach 1919–1920 studiował w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Essen, zaś w latach 1921–1923 w akademii monachijskiej. W kolejnych latach kontynuował edukację w akademii w Düsseldorfie, uzyskując w 1926 roku dyplom tej nadreńskiej uczelni. Jego dzieła  cechuje umiejętność eliminacji szczegółów i dążność do upraszczania form, prowadzące do harmonii kompozycji oraz klarowności form. Na twórczość szczecińskiego artysty wpisującą się w nurt niemieckiego ekspresjonizmu znaczący wpływ wywarli m.in. Jan Thorn Prikker i Heinrich Nauen. Levin należał do awangardowych grup artystycznych Rheinische Sezession (Secesja Reńska), Das junge Rheinland (Młoda Nadrenia), Assoziation Revolutionärer Bildender Künstler ASSO (Stowarzyszenie Rewolucyjnych Malarzy Niemieckich) oraz Das neue Pommern (Nowe Pomorze). W 1931 roku odbył podróż studyjną po południowej Francji, wielokrotnie bywał także w Szczecinie i na Pomorzu. W 1933 roku twórczość Levina została uznana za przejaw „sztuki zwyrodniałej”. Artysta otrzymał zakaz publicznego wystawiania swoich prac oraz wykonywania zawodu. W okresie narodowego socjalizmu pracował przy sprzątaniu ulic, porządkowaniu cmentarzy, przez pewien czas zatrudniony był  w kilku żydowskich szkołach wpierw w Düsseldorfie, a potem w Berlinie, w których nauczał rysunku. 17 maja 1943 roku został wywieziony do Auschwitz.  
Wspomnieniem pobytu Levina w Szczecinie na początku lat trzydziestych jest niewielka akwarela Kościół z zieloną wieżą. Praca przedstawia fragment nadodrzańskiego nabrzeża portowego z widokiem na Łasztownię (dawniej Lastadie) i znajdujący się na niej neogotycki kościół św. Gertrudy (obecnie kościół parafii ewangelicko-augsburskiej św. Trójcy), zbudowany przez szczecińskiego architekta miejskiego Wilhelma Meyera-Schwartau. Szerokie pociągnięcia pędzla, wyrazisty gest malarski, śmiałe zestawienia nasyconych barw, geometryzacja form decydują o sile wyrazu tego dzieła.

Dariusz Kacprzak