Port w Szczecinie

Julo Levin jest jednym z najciekawszych przedstawicieli szczecińskiej awangardy lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. We wczesnych latach dwudziestych stopniowo ukształtował swój indywidualny styl w duchu niemieckiego ekspresjonizmu. Edukację artystyczną rozpoczął w Szczecinie, uczęszczając na wieczorowy kurs malarstwa organizowany przez Szkołę Sztuk Użytkowych. Ciekawość i potrzeba konfrontacji własnych poszukiwań z działalnością awangardowych artystów w innych, prężnie działających ośrodkach sztuki sprawiły, że młody Levin w 1919 roku wyjechał z rodzinnego miasta, by kontynuować studia artystyczne w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Essen. Potem, w ślad za swym mistrzem Janem Thornem Prikkerem, podążył do Monachium – od 1921 roku w tamtejszej akademii zdobywał kolejne szlify. Gdy w 1923 roku Jan Thorn Prikker został powołany na stanowisko profesora akademii w Düsseldorfie, Julo Levin przeniósł się tam i zakończył edukację dyplomem w 1926 roku. Wpływ sztuki Thorna Prikkera, kontakty artystyczne z twórcami skupionymi m.in. w Rheinische Sezession (Secesja Reńska), Das junge Rheinland (Młoda Nadrenia) ukształtowały jego ekspresjonistyczny styl. Malarz wielokrotnie odwiedzał Szczecin, m.in. wraz z Maksem Kühnem, Egonem Engelienem, Kurtem Schwerdtfegerem, Joachimem Utechem i Else Mögelin współtowrzył grupę Das neue Pommern (Nowe Pomorze). W 1933 roku został zaliczony do artystów „zwyrodniałych” i otrzymał zakaz pracy. Zmarł w obozie koncentracyjnym w Auschwitz.

Wśród motywów pejzażowych wielokrotnie powracających w twórczości Jula Levina znajdują się porty w Szczecinie i Marsylii. Jedynym obrazem wykonanym techniką olejną, który znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie jest malowany szerokimi pociągnięciami pędzla, operujący uproszczonymi formami, widok portu nadodrzańskiej metropolii epoki Republiki Weimarskiej, będący reprezentatywnym przykładem dojrzałego stylu artysty.

Dariusz Kacprzak