Pielgrzym Shancai Tongzi (?) wraz z wypełnieniem

Figura najprawdopodobniej przedstawia młodego pielgrzyma Shancai Tongzi oddającego cześć Awalokiteśwarze, uosobieniu współczucia, który w Chinach czczony jest jako Guanyin – bogini miłosierdzia. Shancai Tongzi podróżował przez południe i wschód Azji, pragnąc od napotkanych uczonych i niebiańskich bodhisattwów dowiedzieć się, jak osiągnąć oświecenie. Przypuszcza się, że figurę wykonano w późnym okresie dynastii Ming, datowana jest na pierwszą połowę XVII wieku. Obiekt nabyty przed 1945 rokiem, najprawdopodobniej był własnością dawnej galerii niemieckiej. Po II wojnie światowej przejęty do Muzeum Narodowego w Szczecinie jako pozostałość dawnych zbiorów niemieckich.

W 1987 roku ze względu na zły stan zachowania rzeźba została poddana konserwacji. Zrekonstruowano połowę lewej stopy oraz fragment prawej, zbudowano podstawę, uzupełniono ubytki drewna, utrwalono odspojone warstwy malarskie oraz wykonano retusze. Podczas prac konserwatorskich w schowku zlokalizowanym na plechach postaci odkryto bardzo dobrze zachowane wypełnienie posągu: drewniany drążek opatrzony tekstem (najprawdopodobniej konsekracyjnym) z przymocowanymi srebrnymi dzwonkami w kształcie kwiatu lotosu, dwa spiralnie zwinięte druty z zaostrzanymi końcówkami zwróconymi ku górze, filcowy i metalowy krążek. Ponadto znajdowały się tam również dwa jedwabne woreczki wypełnione zawartością roślinną, drobnym rękodziełem oraz ozdobami. Wszystkie wydobyte z wnętrza figury elementy stanowiły jedną całość, połączono je tak, że swym wyglądem przypominały ludzkie serce wyposażone w pompy, tętnice i żyły.

Katarzyna Findlik-Gawron