skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę Powrót do  Życie codzienne wsi lubelskiej – W muzeach
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Sztuka azjatycka Muzeum Narodowe w Szczecinie

Obiekty

0
wadżra - ujęcie z przodu; Mały, wykonany z brązu, przypominający berło przedmiot w kształcie kokardy lub ósemki. W jego centrum znajduje się kula - uchwyt berła. Po jej obu stronach znajdują się wyrastające w przeciwnych kierunkach stożkowe zgrubienia stylizowane na kwiaty lotosu z ośmioma płatkami. Od każdego z nich odchodzą cztery, łukowate ramiona zbiegające się wokół centralnej szpicy przebiegającej przez całą oś obiektu. Ramiona bogato zdobione w formie ozdoby przypominającej podwinięty liść przedstawiającej wystylizowaną głową potwora zwanego makarą. Na kuli wygrawerowano napis, być może w piśmie tybetańskim.

Wadżra

nieznany

1901 — 1984

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Wajśrawana (Dzambala) - ujęcie z przodu; Złota, męska postać siedząca bokiem, z lewą nogą opuszczoną w dół (poza lalitasana), na złotym, ryczącym lwie. W prawej ręce trzyma chorągiew zwycięstwa (osobny, wyciągany element), a w lewej zwierzątko: mangustę (ichneumon), która wypluwa klejnot z pyszczka. Postać w gniewnej formie, szlachetnie ubrana: nosi diadem, liczne ozdoby z klejnotów, a jej strój przypomina zbroję wysokiej rangi dostojnika/króla. Lwa o bordowych brwiach, sierści na głowie i ogonie przedstawiono w pozycji wpółleżącej - waruje na ugiętych łapach, jest osiodłany, z przodu i z tyłu widoczna uprząż. Obie postacie ustawiono na lotosowej podstawie. W jej centralnym punkcie wydrążono niewielki otwór na szpic sztandaru. Posążek najprawdopodobniej przedstawia bóstwo bogactwa Wajśrawanę wraz z jego atrybutami.

Wajśrawana (Dzambala)

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli - ujęcie z przodu; Miedziany relikwiarz w formie małej, wąskiej, przeszklonej i bogato zdobionej ramki wypełnionej obrazem Wadżrapani (sanskr. Vajrapāṇi, tyb. Cziano Dordże). Postać zaprezentowana w  formie gniewnej, najprawdopodobniej przedstawia Wadżrapani jako strażnika Dharmy (sanskr. dharamapāla) – Wadżrapani-Acharya. Ukazany jako tęgi i silny, z potężnym ciemnoniebieskim ciałem, wystającym brzuchem, grubymi, krótkimi kończynami i wściekłym wyrazem twarzy. W odmianie ikonograficznej z jedną głową, trzecim okiem, nastroszonymi włosami, pięcioramienną koroną bodhisattwy, naszyjnikami z węży oraz pasem z tygrysiej skóry. Otoczony płomieniami trzyma miecz i lasso (sanskr. pāśa). Stoi na lotosie – symbolu czystości i poznania, na tle nieba i chmur. Obrazek zakończony czerwoną bordiurą. Ramka ozdobiona prostymi nacięciami przy zewnętrznych krawędziach oraz misternie wykonanymi wzorami przy wewnętrznych: usytuowany po bokach wzór grawerowanej wici roślinnej, centralnie, w górnej części znajduje się przedstawienie przypominające baldachim (parasol buddyjski), natomiast zlokalizowane w dolnej części trójkątne motywy być może przedstawiają muszle - motyw konchy. Przy bocznych powierzchniach dwa prostokątne mocowania - ucha na pasek do noszenia relikwiarza, ułożone symetrycznie. Widoczne ślady użytkowania, liczne przetarcia, odbarwienia.

Wadżrapani | Diament w ręce

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli

nieznany

około 1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Bodhisattwa Guanyin - ujęcie z przodu; Duża, wykonana ze złoconego brązu figura przedstawia siedzącą w pozie medytacyjnej kobietę Bodhisattwę Guanyin (chin. 观音, sanskr. Awalokiteśwara, tyb. Czenrezig). Postać ma spuszczone, przymknięte oczy, symetryczną, pełną twarz o pogodnym i spokojnym wyrazie oraz gładko zaczesane włosy, schowane pod diademem i zaciągniętą na głowę tkaniną. Ubrana jest w długie, warstwowe, jedwabne szaty królewskie oraz wyszukaną, ciężką biżuterię książęcą: diadem, w którego centrum znajduje się niebiański Budda Amitabha (sanskr. Amitābha); pary dużych, okrągłych kolczyków ze spiczastymi zawieszkami oraz grubego naszyjnika z klejnotem, od którego odchodzi siedem pasów korali z wisiorkami. Jej prawa dłoń uniesiona na wysokości klatki piersiowej ułożona jest pionowo, jej środkowy palec i kciuk tworzą okrąg trzymając niezidentyfikowany, haczykowaty przedmiot. Poniżej znajduje się ustawiona poziomo lewa dłoń, która ściska niewielką wazę.

Bodhisattwa Guanyin

nieznana

1701 — 1800

Muzeum Narodowe w Szczecinie

młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym - Ujęcie z boku z prawej; Klepsydrowy, ręczny młynek modlitewny z uchwytem w formie tulejki w kształcie ściętego, wydłużonego stożka składający się z się z pięciu elementów oraz arkusz z tekstem modlitewnym. Mosiężny pąk lotosu u szczytu, kościano-mosiężna, klepsydrowa część z łańcuszkiem i inskrypcją oraz mosiężna podkładka tworzą bęben młynka. Poniżej znajdują się trzy kolejne elementy: niewielka, kościana podkładka, mosiężny uchwyt, z którego wystaje ostry, stalowy szpikulec oraz zwitek papieru z drukowanym tekstem w tybetańskim piśmie o czarnym kolorze, w sześciu rzędach. Młynek ozdobiono kamieniami pokrytymi niebieską emalią oraz motywami ślimacznicy, roślinnym, stylizowanych przecinków, zaokrąglonych linii i okręgów, zlokalizowanymi na mosiężnej powłoce bębna. Wymienione wzory wykonano z niklowanej blaszki mosiężnej, pociętej na drobne paseczki, przypominają zdobienie granulacją. Na kościanej części bębna wyrzeźbiono dwa razy słowa mantry:

Młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym

nieznany

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Zhenmushou (strażnik grobowca) - ujęcie z przodu; Duża, wykonana z porcelany postać z ludzką twarzą. Ciało postaci i podstawa pokryte szkliwem w odcieniach brązu, zieleni, żółci, beżu. Nie zachowały się szkliwienia na głowie, jedynie żółto-zielony fragment na lewym uchu. Z czubka głowy wyrasta stożkowaty róg, natomiast nad czołem zaznaczono trzy malutkie różki. Za dużym rogiem znajduje się uszkodzona, nieszkliwiona część o kielichowatym kształcie. Uszy postaci są duże i odstające. Głowę osadzono na torsie uskrzydlonego lwa z kopytami byka. Bestia wydaje się wpół siedzieć i wpół kucać. W podstawie znajduje się okrągły otwory Pierwotnie brakowało fragmentu prawego skrzydła, małego, środkowego różka na czole oraz zakończenia dużego rogu. Brakujące części uzupełniono podczas prac konserwatorskich.

Zhenmushou (strażnik grobowca)

nieznany

618 — 907

Muzeum Narodowe w Szczecinie

wazon typu famille rose - ujęcie z przodu; Porcelanowy wazon zdobiony wielobarwną dekoracją naszkliwną w pastelowych odcieniach z przewagą różu w typie famille rose. Kształt gruszkowaty, szyja szeroka zakończona rozszerzającym się wylewem, w którym widoczny jest z przodu półokrągły ubytek. Wazon bogato zdobiony licznymi motywami dekoracyjnymi. W jego górnej części znajdują się po bokach dwa uchwyty w formie stylizowanych lwów chińskich w kolorze pastelowej zieleni. Brzeg wylewu zdobiony dookolnie, z przodu kwiat lotosu o czerwonym kwiecie, żółtych i zielonych liściach na białym tle oraz zgeometryzowanym wzorem roślinnym w kolorach zielonym i różowym na żółtym tle. Szyję oddzielono od brzuśca biegnącymi dookolnie wzorami: ornamentem meandrycznym o różowej, żółtej i seledynowej barwie oraz znajdującym się pod nim motywem grzyba nieśmiertelności w niebieskim, żółtym, czerwonym i seledynowym kolorze. Brzusiec oraz szyję zdobią czworoboczne pola (rezerwy) o seledynowych bordiurach wypełnione tzw. motywem Stu Antyków (Hundred Antiques/Hundred Treasures) na białym tle. Pola wypełniają przedmioty i rośliny w dość nieformalnym układzie. Na szyi wyodrębnić można: rogi nosorożca, śliwki, wazon z peoniami na stojaku, różnorodne wazy (z przykrywkami oraz bez, na stojaku oraz bez), akwarium na stojaku, dyski z jadeitu, podwójną tykwę, z której unosi się smużka dymu oraz inne niezidentyfikowane przedmioty. Na brzuścu pokazano: śliwki, wazę z kwiatami na stojaku, akwarium na stojaku, parę skrzyżowanych rogów nosorożca, toaletkę z lustrem, różnorodne wazy, donicę z miniaturową rośliną na stojaku, naczynie na wysokim stojaku oraz inne niezidentyfikowane przedmioty i rośliny. Dół wazonu ozdobiony dookolnie geometrycznym motywem w postaci pionowych żółtych i różowych pasków na seledynowym tle.

Wazon typu famille rose

nieznany

1751 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

gąsior początkowy ozdobny - Ujęcie ze skosu; Półcylindryczna dachówka typu gąsior z zewnątrz szkliwiona zieloną glazurą. Zasklepiona okrągłą, ozdobą plakietką z odciśniętym, reliefowym wizerunkiem smoka. Smok zieje ogniem, ma rogi, długie wąsy, grzywę, cztery łapy, wijące się, długie, łuskowate ciało. Obok jego paszczy widać płonącą perłę. W plakietce, nad smokiem znajduje się mały, okrągły otwór. Na dachówce widoczne przetarcia, rysy, ubytki, spękania oraz odbarwienia - największe w górnej części plakietki i na grzbiecie – u dołu, przy krawędziach.

Gąsior początkowy ozdobny

nieznany

1801 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

donica ozdobna - Ujęcie z przodu; Kamionkowa donica z trzema dekoracyjnymi nóżkami, widoczne dwie z trzech, szkliwiona celadonem w jasnozielonym odcieniu. Ma kształt odwróconego, ściętego stożka. Jej nogi stylizowane są na łapy zwierzęce, zostały doklejone do wykonanego na kole garncarskim korpusu. Powierzchnia naczynia została ozdobiona wklęsło-wypukłym ornamentem reliefowym, podzielonym na trzy poziome strefy oddzielone dookolnie biegnącymi listwami. Górny i dolny pas wypełniono motywami roślinnymi – najprawdopodobniej peoniami, środkowa część natomiast składa się ze wzoru roślinnego (peonie) oraz wypukłych linii ułożonych w różnych sekwencjach, przedstawiających osiem podstawowych trygramów. Na ściankach widoczne ślady klejenia oraz drobne ubytki.

Donica ozdobna

nieznany

1501 — 1600

Muzeum Narodowe w Szczecinie

zhong (dzwon chiński) - ujęcie z przodu; Wykonany z brązu dzwon o soczewkowatym przekroju poprzecznym. Na płaskim hełmie znajduje się korona w formie trzpienia, zdobionego rysunkami ptaków, z małym pałąkowatym uszkiem na szczycie zwieńczonym kuleczką i drugim, wygiętym pod kątem prostym, wychodzącym z hełmu i połączonym z trzpieniem za pomocą okrągłej obejmy. Na bogaty ornament reliefowy w postaci siatki wzoru geometrycznego (meander) i zoomorficznego (przedstawienia wężowatych stworzeń, być może smoków) po bokach nałożono kolce mei (w górnej części) oraz guzki (w dolnej części), natomiast w centrum płaszcza wykonano inskrypcję chińskim pismem małopieczęciowym. Dzwon tego typu nie posiada serca, jego środek pozostaje pusty.

Zhong (dzwon chiński)

nieznany

1122 p.n.e. — 256 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

pielgrzym Shancai Tongzi (?) wraz z wypełnieniem - ujęcie z przodu z prawej; Monumentalna, drewniana, złocona rzeźba postaci męskiej w pozie adoracji przedstawia prawdopodobnie młodego pielgrzyma. Postać stoi na postumencie z rękami wyciągniętymi przed siebie i dłońmi złożonymi w pełnym szacunku geście. Ma pogodny wyraz twarzy, lekko uniesione brwi, duże, brązowe oczy, podłużne uszy i otwarte, lekko uśmiechnięte usta z widocznym uzębieniem. W jego policzkach zaznaczono dołki, natomiast w płatkach usznych wydrążono niewielkie otwory. Gładko zaczesane czarne włosy zwijają się w niewielkie koczki: z przodu jeden i z tyłu dwa. Pielgrzym ubrany jest w długie, kilkowarstwowe, sięgające za kolana szaty, natomiast z jego ramion i rąk opada tkanina w formie szala. Na jego obu nadgarstkach i kostkach widoczne są bransolety. Stopy ma nagie.

Pielgrzym Shancai Tongzi (?) wraz z wypełnieniem

nieznany

1601 — 1644

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figurka Bodhisattwa Awalokiteśwara Padmapani wraz z wypełnieniem - ujęcie z przodu; Z prawej strony mała, wykonana z brązu figurka przedstawiająca Bodhisattwę Awalokiteśwarę Padmapani wraz z wypełnieniem w postaci trzech zwitek papieru, rozłożone na płasko z przodu (dwie zapisane, jedna czysta), z lewej strony figury trzy patyczki (patyczek w trzech częściach? - najprawdopodobniej był to jeden patyczek na który zawinięto arkusze papieru), obok w miseczce materiał sypki na który składa się: zawartość roślinna (ryż, nasiona) oraz glina - przechowywane w osobnej kopercie, kartoniku i woreczku strunowym. Postać ludzka o skupionej, lekko uśmiechniętej twarzy, na głowie diadem. Stoi na lotosowym postumencie o 11 parach odwróconych płatków, którego górną część ozdobiono paciorkami. Ubrana jest w szaty królewskie: przewiązaną w talii tkaninę z paskiem od którego odchodzą łańcuszki z paciorków oraz biżuterię książęcą: trójramienny diadem, parę, dużych, okrągłych kolczyków, podwójny naszyjnik z paciorków z wisiorkami, bransolety na nadgarstkach i przedramionach. Do prawego ramienia przylega kwiat lotosu (typowy atrybut), natomiast po lewej stronie, symetrycznie, na tej samej wysokości, przylega przypominający kwiat lotosu niezidentyfikowany atrybut Awalokiteśwary. Obie dłonie ułożone są w geście argumentacji: kciuk i palec wskazujący złączone, tworzą krąg. Prawa uniesiona jest na wysokości klatki piersiowej, lewa opada wzdłuż ciała, zatrzymując się na wysokości biodra. Z ramion figurki zwisa przewieszona skóra antylopy.

Figurka Bodhisattwa Awalokiteśwara Padmapani wraz z wypełnieniem

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

thanka; Mahākāla depczący po ciele Ganeśy - Ujęcie z przodu; Nieobszyty i nieoprawiony obraz bóstwa na bawełnianym płótnie z sześcioramiennym Mahākālą depczącym po ciele słoniogłowego Ganeśy w centrum. Duża postać ciemnoniebieskiego Mahākāli wypełnia całą kompozycję. Ma pękaty brzuch, czerwone, stojące włosy, dodatkowe, trzecie oko na czole, brwi w postaci jaskrawych płomieni oraz otwarte usta, w których uwidoczniono zęby, język oraz cztery kły. Ubrany jest w przepaskę ze skóry tygrysa i koronę z pięciu ludzkich czaszek na głowie (sanskryt pancakapala). Nad środkową czaszką widoczny jest niebieski wąż i połówka dordży (sanskryt wadżra) wieńcząca płonący klejnot. Z jego szyi zwisa bardzo długi, sięgający do kostek naszyjnik w formie girlandy ze ściętych ludzkich głów (sanskryt muṇḍamālā, kapālamala). Ramiona i brzuch oplata mu zielony wąż. Mahākāla ma długie i ostre – szponiaste – paznokcie. W górnych dłoniach trzyma okrągły różaniec z czaszek - w prawej i trójząb (tybetański rtse-gsum, sanskryt triśūla) - w lewej; w środkowych dłoniach: obrzędowy bębenek damaru w prawej, nadprzyrodzoną broń - lasso lub pętlę (w sanskrycie nazywaną pāśa) w lewej; natomiast w dolnych: w prawej mały, ręczny nóż w kształcie półksiężyca (nepalski kartika, sanskryt kartari), a w lewej naczynie z ludzkiej czaszki (tybetański kapala, sanskryt kapāla) wypełnione ludzkimi organami. Na przedramionach, przegubach dłoni i kostkach ma bransolety – prawdopodobnie z ludzkich kości – oplecione małymi, kolorowymi wężami. Z jego uszu zwisają duże, bogato zdobione kolczyki z błękitnymi klejnotami. Pośrodku brzucha znajduje się zawieszona na cienkim łańcuszku, oplecionym wokół klatki piersiowej, zawieszka najprawdopodobniej przedstawiająca koło życia. Leżący pod stopami Mahākāli Ganeśa ma białe ciało, które od pasa w dół ubrane jest w czerwoną, połyskującą tkaninę. Jego ramiona oplata zielona szarfa, natomiast na torsie widać sznury zielonych korali lub klejnotów. W prawej dłoni trzyma miskę z czaszki wypełnioną klejnotami (?), w lewej bliżej nieokreśloną roślinę, którą wkłada do pyska. Główne postacie umieszczono na lotosowej podstawie otoczonej jaskrawymi płomieniami. W górnej części kompozycji, w obłokach, pośrodku, widoczny jest górujący nad pozostałymi postaciami Lodothaya w czerwonej czapce – nauczyciel szkoły Nyingma (tzw. szkoła, zakon Czerwonych Czapek, najstarsza ze szkół buddyjskich w Tybecie). Siedzi on na lotosowym tronie w pozycji lotosu (sanskryt padmāsana), a jego ręce ułożone są w geście nauczania (sanskryt dharmacakra). Ma nimb oraz srebrną mandorlę. Po obu jego stronach widoczny jest kwiat lotosu. Po lewej stronie na lotosie znajduje się księga z naukami buddyjskimi. W górnym i dolnym lewym rogu malowidła znajdują się dwie postacie depczące po ludzkich, nagich ciałach. Są to przedstawienia gniewnej manifestacji Awalokiteśwary (tybetański Chenrezig, sanskryt Avalokiteśvara). Wyglądem przypominają Mahākālę: mają trzy oczy, stojące, płomienne włosy, na głowach koronę z pięciu czaszek oraz przepaskę z tygrysiej skóry na biodrach. Górna postać jest ciemnoniebieska, w prawej ręce trzyma obrzędowy bębenek damaru. Dolna jest bordowa, w prawej ręce ma bębenek, a w lewej misę z czaszki wypełnioną ludzkimi organami. Obie przedstawiono na tle jaskrawych płomieni i lotosowej podstawie. W górnym i dolnym prawym rogu kompozycji znajdują się kolejne dwie postacie wyglądem podobne do Mahākāli. Górna, siedząca na ciemnym koniu to prawdopodobnie Dugon Trakshad – główny towarzysz (pomocnik) Mahākāli. Ubrany jest w czerwoną szatę i buty. W prawej dłoni trzyma trójząb, a w lewej misę z czaszki. Pod kopytami konia widoczne jest nagie, ludzkie ciało. Koń i jeździec umieszczeni są na białym obłoku w otoczeniu jaskrawych płomieni. Dolna postać to bogini Palden Lhamo (sanskryt Śridewi) – służebnica Mahākāli. Nad jej koroną z pięciu czaszek znajduje się ozdoba z pawich piór. Siedzi na nieujeżdżonym ośle – kiangu tybetańskim. W uniesionej prawej ręce trzyma dordże osadzone na sandałowym trzonie. W lewej dłoni na wysokości serca ściska wypełnioną krwią misę z czaszki dziecka zrodzonego z kazirodczego związku. Z jej prawego ucha wystaje lew, a z lewego wąż. Osioł zwraca łeb w stronę bogini, która ma na sobie czarną, jedwabną szarfę, przepaskę z tygrysiej skóry i naszyjnik (girlandę) ze świeżo ściętych głów ludzkich. Siodło wierzchowca zrobione jest z ludzkich skór, przymocowano do niego parę czarno-białych kości oraz magiczną kulę ze sznura widoczną przy tylnej nodze osła obok oka. Do pasa ma przymocowaną sakwę z chorobami oraz czerwoną tabliczkę do rzucania zaklęć. Przedstawiona jest na tle ciemnych (brązowych) płomieni. Pośrodku, w dolnej części kompozycji umieszczono siedzącą na brunatnym niedźwiedziu postać podobną do Mahākāli. Jest to prawdopodobnie Kszetrapala (sanskryt Kṣetrapāla). W prawej dłoni trzyma nóż kartika, w lewej misę z czaszki wypełnioną ludzkimi organami. Przedstawiony na lotosowej podstawie w otoczeniu jaskrawych płomieni. Dodatkowo w prawym górnym rogu kompozycji zauważyć można małe słońce, a w lewym zamknięty w okręgu księżyc. Tło malowidła stanowi wyobrażenie nieba (góra) oraz ziemi (dół). Kompozycja wykończona została wąską, czerwoną ramą. Odznacza się bogactwem detali i starannością wykonania. Wydaje się kanoniczna. Na jej odwrocie znajduje się zapisany czerwonym tuszem tekst w jęz. tybetańskim. Widoczne są ślady maszynowego szycia (wewnątrz czerwonej ramki), liczne przetarcia (awers) oraz odbarwienia (rewers). Być może thanka została odpruta od materiałowej bordiury.

Mahākāla depczący po ciele Ganeśy

thanka

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Szablon farbiarski katagami - Ujęcie z przodu. Niewielki, zabarwiony na ciemnobrązowo, prostokątny szablon farbiarski typu jizomari, wzmocniona od spodu siatką z ludzkich włosów z negatywowo wyciętym wzorem. Na arkuszu o marginesach różnej wielkości przedstawiono motyw ozdobnych koszyków (jap. kagome) wśród irysów (jap. kakitsubata) i ptasich piór. Oś kompozycji przebiega diagonalnie od lewego dolnego narożnika do prawego górnego. Wszystkie trzy elementy dekoracyjne wycięto podwójnie, rozmieszczając je niesymetrycznie po obu stronach osi kompozycji. Na szablonie widoczne są uszkodzenia w postaci przerwanej siatki, szczególnie po prawej stronie kompozycji i przetarcia papieru. Od spodu zabezpieczony jest bibułą konserwatorską.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Niewielki zabarwiony na brązowo prostokatny szablon farbiarski typu jishiro, przedstawiający roślinny motyw bambusa z liśćmi.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Duży, zabarwiony na brązowo, prostokatny szablon farbierski typu jizomari, przedstawiający chryzantemy otoczone motywem stylizowanych chmur na tle pionowych pasków.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Duży, ciemnobrązowy, prostokątny szablon farbiarski typu jishiro w układzie pionowym, przedstawiający koguta i kurę wewnątrz bambusowego ogrodzenia, pośród kwitnących malw.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Duży, zabarwiony na ciemnobrązowo, prostokątny szablon farbiarski typu jishiro w układzie pionowym, przedstawiający motyw gałęzi kwitnącej japońskiej wiśni.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Nieduży, zabarwiony na brązowo, prostokątny szablon farbierski typu kojishiro, na którym wycięto rzędy symetrycznych, podłużnych sześciokątów, tworzących drobny wzór skorupy żółwia.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Niewielki zabarwiony na brązowo papierowy szablon farbiarski typu jizomari przedstawiający motyw stylizowanych fal z których wyłaniają się okazałe koła powozu oraz kwiaty i liście.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Szablon farbiarski katagami - Ujęcie z przodu. Nieduży, zabarwiony na brązowo, prostokątny szablon farbiarski typu jizomari, przedstawiający liście, kwiaty i gałązki klonu, stylizowane liście miłorzębu japońskiego oraz motywy geometryczno-roślinne.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Niewielki zabarwiony na brązowo, prostokątny szablon farbiarski typu jishiro z motywem kwiatów i listków chryzantem oraz dwoma medalionami na tle falistych pasków, krzyżujących się ze sobą.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szablon farbiarski katagami; wycinanka; dekoracja - Ujęcie z przodu. Duży, zabarwiony na brązowo, kwadratowy szablon farbiarski typu jishiro wzmocniony od spodu siatką z ludzkich włosów, przedstawiający motyw trzech stylizowanych peonii.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 23 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Może Cię również zainteresować:

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd