Christophorus Reitt - portret

Portret młodego mężczyzny w ujęciu ¾ w prawo, do kolan, z twarzą zwróconą ku widzowi. Nosi czarne, krótko ostrzyżone włosy, wąsiki i hiszpańską bródkę. Ubrany w czarny kaftan zakończony pod szyją niewielką krochmaloną kryzą, podobnie wykończone rękawy. Lewa ręka wsparta na biodrze, w prawej trzyma niewielką oprawną książeczkę. W tle purpurowa draperia wykończona złocistą plecionką z frędzlami, u góry zwiesza się pokaźny chwost. Z prawej strony, u góry herb [z przedstawieniem czarno-białego rumaka na wspiętych nogach , w zwieńczeniu korona], nad którym widnieje odczytana w czasie konserwacji w 2005 r. data „1644”, powtórzona również po bokach herbu: „164” i „4". Poniżej nieco zatarty napis łaciński: „Mag. Christophorus Reitt Inferioris [...] Villis venustae Vicarier et Prrocuis Algund [...], Aetatis suae Ann Vicariatus vero Suis Anno [...] Protonotarius Apostol ab Anno Jubileo Secundo”.

Jest to typowy przykład reprezentacyjnego portretu flamandzkiego – ulubionej formy autokreacji osób z wyższych sfer, gdzie portretowani zdają się spoglądać na odbiorcę z góry, pełni dystynkcji i majestatu. Także i tutaj dominującą nad indywidualizacją przynależność do elit określa postawa, trzymana księga oraz purpurowa kotara w tle. Mimo iż nie zaniedbano niczego, by wizerunkowi nadać polor godności i rezerwy, malarz nie podchodzi do modela schematycznie, lecz przedstawia jego fizjonomię z dużym wyczuciem psychologicznym, co sprawia, że choć Christophorus Reitt jawi się patrzącemu jako postać nieco wyniosła, to jednak inteligentne, otwarte wejrzenie ciemnych oczu zjednuje mu sympatię.