Szafa cylindryczna

Szafa witrynowa na owalnej podstawie wsparta na 4 niskich klockowatych nóżkach zwężających się ku dołowi, umieszczonych na osi linii mebla. Posiada dwuskrzydłowe drzwi, wygięte płaszczowo, dostosowane do owalu podstawy, o konstrukcji ramowej wtórnie przeszklonej taflami pleksiglasu. Drzwi są zamykane na parę zamków, po jednym w każdym skrzydle, z kluczynami o intarsjowanych szyldach w kształcie tarczy. W dolnej partii drzwi umieszczony został płotek dekoracyjny obniżający swą wysokość łukowato ku środkowi. Szafa posiada jedną półkę w połowie jej wysokości. Wnętrze ma proste plecy i ścianki boczne, ustawione do nich pod kątem rozwartym. Całość z zewnątrz jest fornirowana mahoniem, a pręty płotka zostały pomalowane na czarno.

Tego typu meble były bardzo popularne w XIX wieku jako wyposażenie salonów i jadalni, ale także pomieszczeń przeznaczonych do wypoczynku. Miały podwójne przeznaczenie – poza niewątpliwą funkcją ekspozycyjną, umożliwiającą podziwianie bezpiecznie zamkniętych wewnątrz cennych i kruchych przedmiotów, takich jak szkło, kryształy, porcelana czy srebra w każdej chwili umożliwiały one pełen dostęp do ich zawartości jeśliby zaszła potrzeba skorzystania chociażby z serwisu herbacianego podczas niewielkiego spotkania towarzyskiego w pokoju muzycznym. Z kolei na zwieńczeniu można było eksponować nieduże rzeźby lub wazy.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od instytucji w 1965 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.