Buława hetmańska z futerałem

Buława hetmańska o numerze inwentarzowym Wil.508/1, mogła być przechowywana w drewnianym futerale o nr. inw. Wil.508/2. Wykonana została ze srebrnej złoconej blachy z niellowanymi aplikacjami. Górną część buławy stanowi głowica o kulistym kształcie. Zdobi ją gęsty grawerunek przeplatających się liściastych gałązek oraz subtelne motywy floralne. Na całej powierzchni buławy widoczne są niellowane aplikacje w formie symetrycznie ułożonych medalionów. Na szczycie głowicy znajduje się okrągła sterczynka. Ma ona delikatne żłobienia w formie przeplatających się, ukwieconych gałązek. Trzonek buławy dzielą na części trzy pierścienie. Jego koniec wieńczy srebrna, pozłacana wypustka – na jej powierzchni widać niellowaną rozetę zdobioną grawerowanymi kwiatami.

Futerał – z zewnątrz kryty brązową skórą, wewnątrz grubą tkaniną bawełnianą – składa się z dwóch części. Z jednej strony spięty jest zawiasami, a z drugiej – zapinany na skobelki z haczykami.

Buława hetmańska (Wil.508/1), obiekt niezwykłej klasy rzemieślniczej, długo opierała się próbom ustalenia czasu i miejsca powstania. Przedmiot wilanowski utożsamiano z XVI-wieczną buławą hetmana wielkiego koronnego Jana Karola Chodkiewicza, a ze względu na wyraźnie orientalny charakter klasyfikowano ją, jako wyrób perski. (…) Prawdopodobnie jest to jednak wyrób całkowicie rodzimy i czasowo znacznie nam bliższy.

(Źródło: J. Gutowski, Buławy i buzdygany w Polsce od XVI do XVIII wieku, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa 2015)