O doktorze Feliksie

Bohaterem fraszki Józefa Czechowicza jest Feliks Araszkiewicz (1895–1966) – historyk literatury, pedagog, działacz kulturalny. Był związany z Lublinem od lat wczesnej młodości; uczył się w Szkole Lubelskiej, działając jednocześnie w konspiracyjnych organizacjach młodzieżowych o charakterze niepodległościowym. W 1913 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie pierwszej wojny światowej kontynuował naukę w Moskwie. W 1918 roku powrócił do Lublina, rozpoczynając pracę jako nauczyciel szkół średnich. Łączył obowiązki pedagoga z pracą naukowo-badawczą oraz działalnością społeczno-kulturalną. Jak pisze Stanisław Fita: „W twórczości naukowej i całej działalności pisarskiej Feliksa Araszkiewicza ujawnia się jego potrójne zaangażowanie: uczonego, nauczyciela i działacza. Nie był typem naukowca »gabinetowego«. Zawsze uważał pracę naukową za służbę społeczeństwu i dbał o bezpośrednią użyteczność społeczną jej rezultatów”.

Uczestniczył w tworzeniu wielu instytucji naukowych i kulturalnych Lublina w okresie międzywojennym. Należał do Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki, Lubelskiego Związku Literatów, a także do grona organizatorów Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie. W latach 1934–1936 stał na czele Lubelskiego Związku Pracy Kulturalnej, koordynującego działalność kilkunastu stowarzyszeń kulturalnych ówczesnego województwa lubelskiego.

Przez całe życie zajmował się pracą naukowo-badawczą, przede wszystkim historią literatury polskiej drugiej połowy XIX oraz XX wieku. Głównym przedmiotem jego badań było życie i twórczość Bolesława Prusa.

W dorobku Araszkiewicza znajdują się również prace o tematyce regionalnej, przybliżające lubelskie środowisko literackie okresu dwudziestolecia międzywojennego. Pisał między innymi o księdzu Ludwiku Zalewskim oraz Franciszce Arnsztajnowej. Jest również autorem wspomnienia o Józefie Czechowiczu, który z kolei sportretował  „doktora Feliksa” w jednej ze swoich „dworzanek”. Fraszkę tę Julian Krzyżanowski objaśnił następująco: „Dr Feliks [...] to wizytator Kuratorium, Araszkiewicz, który po objęciu tego stanowiska zrażał sobie niedawnych kolegów nadmiarem gorliwości urzędowej, co właśnie utrwaliło pióro fraszkopisa”.