Na Zygmunta Mądrego

Bohaterem fraszki jest Zygmunt Kukulski (1890–1944), którego Julian Krzyżanowski scharakteryzował w następujący sposób: płodny producent „przedruków, studiów, wydań i przyczynków”, doskonały organizator życia naukowego, dzięki jego zabiegom na rynku lubelskim stanął pomnik Kochanowskiego.

Urodził się 2 maja 1890 roku w Jaśle. W roku 1909 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rok później  przeniósł się na Wydział Filozoficzny UJ, gdzie studiował polonistykę i pedagogikę.

W 1914 został powołany do wojska austriackiego. Z wojny  powrócił jako oficer inwalida. Ranny w bitwie pod Rokitną nigdy nie odzyskał pełnej sprawności; kilka kolejnych operacji zakończyło się amputacją postrzelonej nogi.

W 1920 roku przeniósł się na stałe do Lublina, gdzie pracował jako nauczyciel literatury polskiej i historii w Państwowym Gimnazjum im. Stanisława Staszica. Jan Dobrzański, będący nauczycielem w tej szkole, tak mówił o Kukulskim: „Mimo dolegliwości fizycznych oraz różnorakich prac i zajęć był zawsze opanowany i równy w postępowaniu. W stosunku do młodzieży łączył duże wymagania z wyrozumiałością i rozważną życzliwością. […] Koledzy cenili jego zalety charakteru, ambicje naukowe, podziwiali u niego benedyktyńską wręcz pracowitość”.

Był profesorem pedagogiki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Należy do grona prekursorów pedagogiki jako nauki w Polsce. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się głównie wokół historii wychowania XVIII–XIX wieku, recepcji poglądów Jana Henryka Pestalozziego w Polsce oraz działalności pedagogicznej Stanisława Staszica.

Odgrywał ważną rolę w życiu kulturalno-naukowym Lublina. Jak pisał Stanisław Tync, był „duszą różnych inicjatyw, ruchliwym i rzetelnym kierownikiem różnych naukowych przedsięwzięć”. Razem z profesorem J. Krzyżanowskim oraz profesorem L. Kamykowskim w roku 1927 reaktywował Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Lublinie i był jego prezesem do wybuchu II wojny światowej. W 1929 roku stanął na czele Komitetu Budowy Pomnika Jana Kochanowskiego w Lublinie. Idea ta powstała w związku z przypadającą w 1930 roku czterechsetną rocznicą urodzin poety. Kukulski jako prezes Komitetu doprowadził do odsłonięcia 27 września 1931 roku pomnika Kochanowskiego przed Trybunałem Koronnym.