Lubomirska Teofila z Rzewuskich (zm.1831?) - portret

Wizerunek popiersiowy młodej kobiety, zamknięty w owalu, przedstawiający księżną Teofilę Lubomirską z Rzewuskich herbu Krzywda (ok. 1762-1831), drugą żonę Franciszka Ksawerego Lubomirskiego herbu Szreniawa (1747-1819), starosty sieciechowskiego i generała wojsk rosyjskich (jego pierwszą żoną była Antonina Adelajda z hrabiów Potockich herbu Srebrna Pilawa – zob. Wil.1255). Z małżeństwa z Franciszkiem Ksawerym Lubomirskim, zakończonego rozwodem, Teofila miała dwie córki: Amelię (zamężną za generałem rosyjskim Janem Corbą) i Karolinę (zamężną za Feliksem Strutyńskim) oraz dwóch synów: Konstantego (1786-1870) i Eugeniusza (1789-1834).

Nieznany z imienia i nazwiska malarz polski ukazał Teofilę Lubomirską z domu Rzewuską na ciemnym, gładkim tle, zwróconą nieco w lewo, z pudrowanymi włosami spadającymi w lokach na szyję. Jest ubrana w jasną, głęboko dekoltowaną suknię (dekolt obrzeżony suto marszczoną koronką) z lekko bufiastymi rękawami, ozdobionymi marszczeniami przy łokciach.

Dzieło wymienione w Ilustrowanym przewodniku po Warszawie i okolicach Wiktora Czajewskiego (1893) pod pozycją 831 jako „Teofila z Rzewuskich, druga żona Ksawerego ks. Lubomirskiego”. Obraz wisiał wówczas w prawym skrzydle pałacu wilanowskiego (Wschody).

Teofila z Rzewuskich Lubomirska; Franciszek Ksawery Lubomirski; starosta sieciechowski; historyczna kolekcja wilanowska; prawe skrzydło pałacu wilanowskiego (Wschody).

Agnieszka Woźniak-Wieczorek