Dzbanek z pokrywką

Porcelanowy dzbanek na stopie o cebulastym brzuścu i wąskiej szyjce rozszerzającej się w niewielki, cylindryczny wylew. Na wylewie okrągła, płaska pokrywka zwieńczona stożkowatą gałką. Uchwyt dzbanka zamocowany do szyi i w miejscu tuż ponad największym wybrzuszeniem brzuśca, wyciągnięty ku górze. Dziobek długi, esowaty, zamocowany po przeciwległej stronie, w górnej części połączony z szyją dekoracyjnym esowatym łącznikiem.

Niezwykły kolor wazonu i głębia jego zdobienia powstała poprzez nadmuchiwanie przez rurkę i gazę rozdrobnionego proszku kobaltowego na powierzchnię naczynia, i następnie pokrycie jej szkliwem. Złotą dekorację wykonano po wypaleniu wazonu malując ją odpowiednio przygotowanym złotem. Zachowała się jedynie fragmentarycznie - ze względu na charakter zdobień najbardziej narażona na zniszczenie. Po dwóch stronach brzuśca namalowano wpisane w okrąg feniksy ujęte czterema stylizowanymi motywami chmur, nad nimi na szyjce – znak shou (długowieczności). Cylindryczny wylew ozdobiono ciągłym ornamentem o motywie chmur. Złota dekoracja pokrywki przedstawia umieszczone na okręgu cztery swastyki – symbol między innymi szczęścia, oraz cztery rysunki klejnotu z ośmiu drogocennych przedmiotów.

W kolekcji wilanowskiej znajdują się dwa kobaltowe dzbanki z pokrywkami o identycznym kształcie, różniące się jedynie detalami złotej dekoracji. W 1. połowie XIX wieku prezentowane były w Pokojach Chińskich na pierwszym piętrze korpusu pałacu, zaprojektowanych przez Stanisława Kostkę Potockiego.