treść serwisu

Hagar z Izmaelem

Jest częścią kolekcji: Malarstwo włoskie

Nota popularyzatorska

Niewielkich rozmiarów obrazek z kolekcji Augustostwa Potockich (najpewniej nabyty przed 1850) przedstawia scenę biblijną (Rdz 21, 14-19). Bezpłodna Sara, prawowita małżonka Abrahama, oddała mu swą egipską niewolnicę, Hagar, by zapewnić mu potomstwo. Gdy jednak później powiła Izaaka, poleciła Abrahamowi odprawić ją wraz z Izmaelem na pustynię, co też uczynił. Wyczerpana Hagar, gdy zabrakło wody w bukłaku, ułożyła dziecko pod krzewem, po czym oddaliła się na odległość strzału z łuku, by nie patrzyć na jego śmierć. Bóg jednak ulitował się nad nieszczęsną. W kadrze obrazu uchwycono właśnie ten moment, oto uskrzydlony wysłannik Niebios unosi się nad pogrążoną w rozpaczy kobietą, wskazując jej ocalenie - studnię. Ta bliska życiu, dramatyczna w swej prawdzie opowieść stała się ulubionym tematem intymnych, niewielkich obrazów przeznaczonych do prywatnej pobożności. Atrakcyjna ze względu nie tylko na możliwość przedstawienia dzikiego pejzażu nieurodzajnej, wrogiej ziemi, ale też pod względem psychologicznym.

Na uwagę zasługuje niecodzienne podłoże – blacha miedziana. Eksperymenty w tym kierunku sięgają czasów średniowiecza, a ich rozkwit obserwujemy we Florencji, w trzeciej ćwierci XVI wieku, oraz w Rzymie, w latach 90. XVI wieku w kręgu flamandzkiego malarza Paula Brila (1554–1626). Jego pracownia stała się Mekką dla artystów holenderskich i flamandzkich, którzy przeszczepili sztukę malowania na miedzi do swoich rodzinnych miast, Utrechtu i Antwerpii. Jednym z nich był Adam Elsheimer (1578–1610), którego nowatorskie podejście do malarstwa pejzażowego i mistrzowskie przedstawianie światła wywarło wpływ m.in. na Rembrandta i Rubensa. Z miedzią eksperymentowali m.in. Leonardo da Vinci, Jan Breughel Starszy, Claude, El Greco, Guido Reni, Guercino, Rembrandt, Carlo Saraceni, Ambrosius Bosschaert II, Copley Fielding i Vernet. Doceniano jej stabilność oraz niechłonność pozwalającą na uzyskanie kolorów świetlistych, żywych, intensywnych oraz ukazanie precyzji duktu pędzla. Gwałtowny rozwój tej praktyki spowodowany był właśnie zachwytem nad olśniewającymi efektami wizualnymi, czy to w malarstwie portretowym, krajobrazowym czy religijnym.

Dominika Walawender-Musz

Informacje o obiekcie

Informacje o obiekcie

Autor / wytwórca

szkoła wenecka

Wymiary

cały obiekt: wysokość: 16,0 cm, szerokość: 14,0 cm

Rodzaj obiektu

obraz

Technika

olej

Tworzywo / materiał

blacha; miedź

Czas powstania / datowanie

XVII

Miejsce powstania / znalezienia

powstanie: Wenecja (Włochy)

Właściciel

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Numer identyfikacyjny

Wil.1044

Lokalizacja / status

obiekt na ekspozycji Złota Sypialnia Księżnej Lubomirskiej

Może Cię również zainteresować:

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd