skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót do  Lublin companies – In museums
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: rycerstwo

Liczba wyników: 12

Obiekty

8
kusza - Ujęcie ze skosu; Kusza średniowieczna z odgiętym łęczyskiem, drewnianym łożem z kościaną nakładką i prostą konstrukcją dźwigni spustowej. Łoże jest proste, zwęża się ku końcowi kolby. Od góry na łożu zamocowana jest kościana płytka z wgłębieniem na prowadnicę bełta przytwierdzona w najszerszej części gwoździem. Zwęża się ku otworowi na orzech, a przed nim znowu się rozszerza. Widoczna część spustu jest prosta, następnie wygina się pod kątem 90 stopni. Łuczysko jest mocowane do frontu łoża wspomnianym oplotem. Jest wygięte na zewnątrz i pokryte korą drzewa brzozowego. Na lewym końcu łuku widoczne jest wgłębienie do mocowania cięciwy. Zachowana cięciwa jest urwana składa się ze splotu wielu cienkich nici. Pośrodku łuku przywiązane jest rzemieniem żelazne strzemię, zdobione po bokach nacięciami.

Kusza

nieznany

1390 — 1430

Muzeum Narodowe w Szczecinie

lico obrazu

Tycjan (po 1480-1576) - autoportret

szkoła włoska kopia

XVIII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

żeleźce topora, oksza typu X (Głosek) - Ujęcie lekko z dołu; Oksza w typie X (według typologii Mariana Głoska), o górnej krawędzi wznoszącej się lekko ku górze, dolnej opadającej łukiem. Broda lekko ścięta pod skosem, szyja szeroka. Ostrze jest asymetryczne i lekko wygięte. Osada jest długa, zakuta od góry, z płynnie wyprofilowanym zgrubieniem w górnej krawędzi przechodzącym w wystający kolec. Osada ma ubytki metalu spowodowane korozją. Wewnątrz osady zachowały się drewniane pozostałości trzonka.

Żeleźce topora, oksza typu X (Głosek)

nieznany

1400 — 1500

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Fotografia kolorowa. Na jasnoszarym tle leżący ukośnie miecz. Kolor ciemno szary, matowy. Rękojeść zakończona kulistym elementem z wybitym pośrodku krzyżykiem. Do połowy długości miecza rowkowe wyżłobienia, które zanikają i przechodzą w gładką powierzchnię. Pod jelcem, czyli poziomym elementem osłaniającym dłoń, zdobienia w kolorze złotym w postaci krzyżyków umieszczonych samodzielnie lub w okręgach.

Miecz półtoraręczny

nieznany

1. połowa XIV wieku

Muzeum Zamkowe w Malborku

ryngraf z Matką Boską Ostrobramską - ujęcie z przodu; Ryngraf w formie tarczy z reliefowym wizerunkiem Matki Boskiej Ostrobramskiej. Za Matką Boską widoczny jest orzeł w koronie – głowa, skrzydła, ogon i szpony. Pomiędzy prawymi szponami a ogonem inicjały twórcy. W górnej części, na ukośnych bokach tarczy dwa dolutowane oczka umożliwiające zawieszenie ryngrafu na łańcuszku. Łańcuszek wykonano z innego metalu, a jedno z ogniw, łączące łańcuszek z prawym oczkiem ryngrafu, dosztukowano z miedzianego drutu.

Ryngraf z Matką Boską Ostrobramską

Gontarczyk, Wiktor

1936

Muzeum Narodowe w Szczecinie

miecz typu XIIIa H2 1b (Oakeshott) - ujęcie z przodu; Miecz w typie: XIIIa, H2, 1b. Głownia o dł. 88,1 cm i szer. 4,9 cm, prosta, jednosieczna ze zbroczem, lekko zbieżna ku sztychowi. Sztych kończysty. Trzpień głowni lekko zwężający się ku końcowi. Jelec krzyżowy, lekko wygięty ku głowni, z zawiniętymi ku głowicy końcami ramion. Głowica nieregularna, ośmioboczna, z rytym dużym kołem na płaszczyznach. Znaki i zdobienia: Na głowni, złotym metalem, nieczytelny znak, dwóch okręgów, w środku których, znajdował się znak krzyża kawalerskiego, obecnie słabo czytelny. Czerwoną farbą na głowni przy nasadzie napis: ODER 1238.

Miecz typu XIIIa H2 1b (Oakeshott)

nieznany

około 1300 — 1350

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Miecz dwuręczny typu XVIII (Oakeshott) - ujęcie z przodu; Miecz jest najbardziej zbliżony typem według typologii Oakeshotta do XVIIIb, T2, 1b. Głownia jest płaska, dwusieczna, lekko zbieżna ku sztychowi, a sam sztych centryczny. Trzpień jest długi (47,7 cm), przedłużony techniką skuwania i zwężający się ku końcowi. Jelec krzyżowy jest lekko wygięty ku głowni, z zawiniętymi do góry końcami. Nie zachowała się okładzina trzonu rękojeści.

Miecz dwuręczny typu XVIII (Oakeshott)

nieznany

1401 — 1500

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Miecz jednoręczny typu XII (Oakeshott) - ujęcie z przodu; Miecz jednoręczny, według typologii Oakeshotta w typie XII, J, 1. Głownia miecza jest prosta, dwusieczna, lekko zwężająca się ku sztychowi, w przekroju soczewkowa. Na 2/3 jej długości przebiega zbrocze, przedłużone na trzpień. Sztych jest centryczny, tępy. Trzpień rękojeści zwęża się ku końcowi, jego okładzina nie zachowała się. Miecz ma prosty, krzyżowy jelec. Głowica jest dyskoidalna. Na mieczu dwa znaki kowalskie w formie odcisku pręta metalowego, tzw. odciski kciuka (2 na jednej i 3 na drugiej stronie trzpienia).

Miecz jednoręczny typu XII (Oakeshott)

nieznana

1250 — 1325

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 8 obiektów

Kolekcje

4

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd