![MNS/Sp/1903 Obraz, 09/08 (w Daugavpils) - ujęcie z przodu; Na złoto-jasnobrązowym tle sześć czerwonych kropek: dwie pełne kropki - jedna przy górnej lewej krawędzi obrazu, druga bliżej prawego dolnego rogu. Pozostałe 4 kropki ( 3 namalowane tuż przy krawędziach są niepełne) umiejscowione po dwie niedaleko prawego górnego rogu oraz przeciwnego lewego dolnego rogu. Obraz namalowany na płótnie naciągniętym na wypukłą formę z drewna - płótno przycięte równo do łuku formu w dolnej i górnej jej części.](/brepo/panel_repo/2024/02/21/bxlkjo/contain-360-1000-max-mns-sp-1903-diga2643-m.jpg)
09/08. W Daugavpils
2008
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Postawangarda i sztuka progresywna
„Obraz pionowy I” jest jedną z charakterystycznych prac fakturowych Jerzego Rosołowicza, które tworzył w latach 1957–1966 za pomocą farby olejnej zmieszanej z gipsem i masą papierową. Na płaszczyźnie obrazu modelował rytmiczne całości złożone z form przypominających widziane pod mikroskopem fragmenty natury, na przykład krople rosy. Te oszczędne w formie, monochromatyczne kompozycje ewoluowały od organicznych struktur reliefowych ku porządkowi geometrycznemu, by ostatecznie ustąpić miejsca konceptualnym poszukiwaniom uniwersalnych form wyrazu.
Od początku lat sześćdziesiątych XX wieku twórczość Rosołowicza rozwijała się równolegle z refleksją teoretyczną, której rezultatem są trzy uzupełniające się rozprawy: „Teoria funkcji formy” (1962), „O działaniu neutralnym” (1967), „Próba odpowiedzi na pytanie, co to jest świadome działanie neutralne” (1971). Rozważania te były konsekwencją niepokoju artysty o losy świata i autodestrukcyjny kierunek rozwoju cywilizacji, chodziło przede wszystkim degradację środowiska naturalnego oraz groźbę konfliktu atomowego.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych całkowicie zerwał z malarstwem, jakie dotychczas uprawiał na rzecz utopijnej idei „walki ze złem” przy pomocy „świadomych działań neutralnych”, bezcelowych i dzięki temu, według niego, etycznych. Uważał, że to właśnie sztuka powinna być narzędziem naprawiania świata. Projektował i konstruował absurdalne urządzenia oraz maszyny, których zadaniem było inspirowanie do takiej aktywności (np. „Naczynie do łapania rosy”, czy cykl prac „Telehydrografiki”). Jednocześnie tworzył obiekty przestrzenne i dwustronne reliefy ze szkła optycznego. Zajmował się również fotografią eksperymentalną i filmem. Był aktywnym uczestnikiem wrocławskiego środowiska artystów awangardowych. Współtworzył galerię Pod Moną Lisą (1967–1971) założoną przez teoretyka sztuki pojęciowej Jerzego Ludwińskiego. W 1972 przyłączył się do akcji „Net”, w której artyści z całego świata korespondencyjnie prowadzili dyskusje na temat sztuki.
Marlena Chybowska-Butler
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
obraz, malarstwo
Technika
technika własna
Tworzywo / materiał
masa plastyczna, olej, drewno
Pochodzenie / sposób pozyskania
przekaz
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
2008
Muzeum Narodowe w Szczecinie
2013
Muzeum Narodowe w Szczecinie
2011
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna