skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
ość grzebieniasta dwudziestodwuzębna - Ujęcie z przodu w poziomie. Ość grzebieniasta, dwudziestodwuzębna. Grzbiet drewniany (na końcu uszkodzony), płaski, lekko wygięty. Z nabitymi 21 żelaznymi zębami. Zęby ostro zakończone, ułożone naprzemiennie dłuższy – krótszy, połączone żelaznym drutem. Na przedniej części grzbietu nasadzony najgrubszy i najdłuższy, lekko wygięty ząb, służący do zagarniania ryb. W ok. 1/3 jego długości, otwór, przez który przechodzi drut, łączący go z pozostałymi zębami. W grzbiecie 3 niewielkie otwory.

Grzebień dwudziestodwuzębny

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grzebień - Ujęcie z przodu. 26-zębna ość grzebieniasta, wykonana techniką kowalską. Ramie robocze płaskie, z jednego końca zagięte pod kątem 90 stopni (część ta ma formę zęba grubszego i dłuższego od pozostałych), w drugim końcu przechodzi w tuleję z dwoma pasami, służącą do osadzenia narzędzia na trzonku (trzonka brak). Na końcu każdego pasa otwór – jednego okrągły, drugiego – kwadratowy. Przy nasadzie tulei uszko wykonane z wygiętego w kształcie litery „U” pręta o okrągłym przekroju. Mocowane za pomocą nitu. Zęby mocowane w ramieniu, nierównej długości, ostro zakończone. Ząb ósmy, licząc od uszka, przynitowany, długi.

Grzebień dwudziestosześciozębny

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

narzędzie kolne - Ujęcie z przodu. Żelazne narzędzie do połowu węgorzy o formie wyposażonej w zęby kotwicy.

Kotwa

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

narzędzie kolne - Ujęcie z przodu. Ość jednozębna wyposażona w dwa dodatkowe, elastyczne ramiona służące do zagarniania ryby na ząb właściwy.

Bodarz

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Ość siedmiozębna - Ujęcie przodu z góry. Ość siedmiozębna wykonana z żelaza techniką kowalską. Kształtem przypomina widły z oplecionymi u nasady za pomocą metalowego drutu zębami. Oś narzędzia stanowi najkrótszy ząb, od którego pozostałe żeby rozchodzą się promieniście, przy czym każdy kolejny jest dłuższy od poprzedniego. Zęby zaopatrzone są w ostrza, z których jedynie ostrze środkowego zęba jest obustronne (ma kształt strzałki). U nasady części pracującej znajduje się szpikulec, który wbijany był trzonek (trzonka brak) oraz okrągły otwór, ułatwiający umocowanie ości do drzewca przy pomocy gwoździa.

Ość siedmiozębna

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Ość dziewięciozębna kandelabrowa - Ujęcie z przodu w pionie. Ość dziewięciozębna, wykonana z kutego żelaza. Oś narzędzia stanowi ząb z trójkątnym grotem, zakończony oplecioną konopnym sznurkiem stożkowatą tuleją. W górnej części tulei dwa niewielkie, umieszczone naprzeciwlegle względem siebie otwory. Ząb o zwężających się ku dołowi ściankach. W górnej i dolnej części mający przekrój prostokątny, w środkowej zbliżony do okrągłego. Blisko jego nasady znajdują się, na prostopadłych względem siebie ściankach, dwa przechodzące na wylot prostokątne otwory, w których mocowane są po dwie pary łukowato wygiętych ku dołowi ramion (pozostałych zębów) zakończonych pojedynczymi zadziorami (jednego zadziora brak). Ułożenie ramion nadaje narzędziu formę kandelabrową.

Ość dziewięciozębna kandelabrowa

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

harpun - Ujęcie z przodu w poziomie. Duży, wykonany z żelaza techniką kowalską harpun. Część pracująca łukowato wygięta, zaostrzona z przygwintowanym pojedynczym, ruchomym zadziorem. Zakończona tuleją, w której osadzona była rękojeść (rękojeści brak). Z tulei wyprowadzony krótki pas metalowy, do którego za pomocą trzech nitów, po zewnętrznej stronie, mocowany jest pas dłuższy. W tulei i w dłuższym pasie wycięte, znajdujące się na jednej linii, okrągłe otwory.

Harpun

nieznany

około 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

szydło, narzędzie kolne - Ujęcie z dołu; Smukłe szydło z ostrzem wykonanym na trzpieniu kości strzałkowej dzika lub świni, przez jednostronne ścięcie ukośne (ostrze asymetryczne) oraz zeszlifowanie. Tył szydła jest naturalną główką bliższą kości.

Szydło kościane

nieznany

środkowy neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

narzędzie kolne, szydło - Ujęcie z prawej strony w poziomie. Szydło żelazne w drewnianej oprawce.

Szydło

nieznany

wczesne średniowiecze

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Kotewka - Ujęcie z przodu w pionie. Narzędzie pomocnicze niewielkich rozmiarów, wykonane techniką domową. Ołowiana tuleja osadzona na wykonanym z drewna, dość krótkim, prostym trzonku. W górnej powierzchni trzonka płytkie nacięcie, poniżej niego elipsowaty otwór służący do przeciągania linki. W tulei mocowane dwa rzędy, odchodzących od niej promieniście, wygiętych ku górze metalowych gwoździ (łącznie 23 szt.). Niektóre z gwoździ pozbawione są główek.

Kotewka

nieznany

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 10 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

3
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd