Zwyczaje obyczaje

Obrzęd – wszystkie widoczne zachowania i czynności związane z daną uroczystością; zwykle są utrwalone przez tradycję i mają własne znaczenie. Bardzo często są one powiązane z daną religią.

Obyczaj – przyjęty przez daną grupę sposób postępowania w danej sytuacji; jego nieprzestrzeganie byłoby źle postrzegane przez tę grupę. Obyczaje są elementem tradycji przekazywanym z pokolenia na pokolenie, dlatego zmieniają się bardzo powoli. Przykładowo w wielu religiach obyczaj wskazuje, w jakim stroju możemy wejść do świątyni – czy musimy zakrywać głowę albo ściągać buty. Złamanie go mogłoby skutkować prośbą o opuszczenie danego miejsca.

Pergamin – cienki materiał, na którym piszemy; powstały ze skóry zwierząt.

Synagoga – miejsce spotkań i modlitwy wyznawców judaizmu, czyli Żydów.

Szlachta – w dawnej Rzeczpospolitej była to grupa społeczna, która cieszyła się wieloma przywilejami. Szlachcic, czyli przedstawiciel szlachty, posiadał na własność ziemię, a jego dzieci mogły ją po nim odziedziczyć.

Tora – święta księga judaizmu, czyli religii wyznawanej przez Żydów. Zwana również Pięcioksięgiem, ponieważ składa się na nią pięć pierwszych ksiąg Biblii, nazywanych Księgami Mojżeszowymi (w tradycji chrześcijańskiej są to: Księga Rodzaju, Księga Wyjścia, Księga Kapłańska, Księga Liczb oraz Księga Powtórzonego Prawa).

Zwyczaj – przyjęty przez daną grupę sposób postępowania w danej sytuacji; jego nieprzestrzeganie nie powoduje jednak żadnych poważnych konsekwencji. Zwyczaje są elementem tradycji przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Przykładowo współcześnie wciąż za mile widziany zwyczaj uważa się przepuszczenie kobiety w drzwiach, choć nikt już od mężczyzn nie wymaga, żeby to robili. Zwyczaje również ulegają powolnym zmianom w czasie, czego dowodem jest powyższy przykład.

Żydzi – wyznawcy religii zwanej judaizmem; przez wieki osiedlali się w wielu miejscach na całym świecie, m.in. w Polsce. W roku 1948 powstało państwo Izrael, w którym mieszka wielu Żydów.