![MNS/Szt/222 pieta - ujęcie z przodu; Rzeźba o pionowej kompozycji przedstawia dwufigurową grupę: Marię trzymającą martwe ciało Chrystusa. Sylwetka Marii ukazana frontalnie wsparta jest na kamiennym zboczu porośniętym darnią widocznym po bokach i poniżej postaci. Twarz o zaokrąglonych policzkach otacza falująca fryzura długich włosów. Głowę okrywa długi marszczony welon. Obszerny płaszcz nałożony na suknię o długich szerokich rękawach zagina się tworząc głębokie, światłocieniowe fałdowania i szerokie płaszczyzny na krawędziach. Ciało Chrystusa o nieco pomniejszonych proporcjach oddane jest naturalistycznie. Wsparte na kolanie matki osuwa się diagonalnie od jej prawej dłoni podtrzymującej głowę syna, ku lewej nisko opuszczonej i podpierającej tors tuż poniżej ciętej w szeroko rany w boku. Dłońmi oraz wysuniętym do przodu i ustawionym nieco wyżej swym prawym kolanem podtrzymuje osuwające się diagonalnie martwe ciało Chrystusa o pomniejszonych proporcjach.](/brepo/panel_repo/2024/02/14/ucbkld/contain-360-1000-max-mns-szt-222-diga8690-m.jpg)
Pieta
około 1520
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Rzeźba średniowieczna Pomorza Zachodniego
Płaskorzeźba ze sceną Opłakiwania stanowi jeden z czterech zachowanych fragmentów ołtarza pasyjnego z kościoła Mariackiego w Dąbiu (obecnie dzielnicy Szczecina). Kompozycja przedstawienia wzorowana jest na grafice wybitnego niemieckiego rytownika Hansa Schäufeleina (około 1480–1540), wchodzącej w skład cyklu obrazów pasyjnych opublikowanych w 1507 roku w Norymberdze. Stanowi wariant powszechnie stosowany w okresie późnego średniowiecza, odwołujący się nie tylko do emocji i współodczuwania bólu bliskich pogrążonych w żałobie, lecz również podkreślający eucharystyczny wymiar ofiary poniesionej przez Jezusa. Zdjęte z krzyża ciało Chrystusa, ułożone na płótnie całunu, stanowi ideowe i kompozycyjne centrum przedstawienia. Corpus Christi, Boże Ciało staje się hostią. Tym samym symbolizuje tajemnicę Eucharystii – przemianę chleba w ciało odbywającą się na kościelnym ołtarzu okrytym płótnem obrusu. Sposób przedstawiania sceny Opłakiwania miał na celu obrazowo potwierdzić obecność Chrystusa w sakramencie. Postaci skupione przy ciele Chrystusa, których modlitewne pozy i mimika twarzy wyrażają zatroskanie i smutek stanowią wzorce pobożności, typowe dla kultury późnego średniowiecza.
Pozostałe zachowane płaskorzeźby ołtarza pasyjnego z Dąbia – Grupa apostołów: Bartłomiej, Szymon, Andrzej (nr inw. MNS/Szt/8), Grupa apostołów: Paweł, Tomasz, Jakub Starszy (nr inw. MNS/Szt/9), Złożenie do grobu (nr inw. MNS/Szt/169) – wraz z omawianą kwaterą prezentowane są na wystawie stałej Misterium Światła. Sztuka średniowieczna na Pomorzu.
Kinga Krasnodębska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 113 cm, szerokość: 63.5 cm
Rodzaj obiektu
płaskorzeźba, przedmiot sakralny, kwatera ołtarza
Technika
rzeźbienie, polichromia, złocenie
Tworzywo / materiał
drewno dębowe, farba, złoto
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
około 1520
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1510 — 1520
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1510 — 1520
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna