treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry
  • Fraza: zabawy

Obiekty

53
kolaż - Przedstawienie, głównie w tonacji niebiesko-czarnej, dwóch dziewczynek nad leżącym chłopcem (postacie narysowane ołówkiem, podmalowane ekoliną: czarną i seledynową) - te trzy postacie są większe niż inne; powyżej przedstawienie dwóch grup dzieci (kredki); grupy to trójka oraz piątka dzieci, w tej ostatniej grupie jedno dziecko nieco osobno, pośrodku szerokości. Grupy dzieci stoją na bryłach (elementy naklejone), których krawędzie są częściowo wydarte (krawędzie górne), a częściowo wycięte (krawędzie dolne i boczne).Nad dziewczynkami, które mają na głowach białe prostokąty z czarnym krzyżykiem pośrodku, pochylająca się w prawo górna część krzewu z jedenastoma dużymi liśćmi (elementy naklejone). Chłopiec i dziewczynki uśmiechają się. Chłopiec leży na gałęziach (kreski brązową i niebieską kredką).Na największej z brył, na której stoją grupki dzieci u góry, narysowane po prawej u dołu schematycznie zielone rośliny (kredka); pośrodku tej bryły - naklejony element kilkubarwny, z m.in. kolorem czerwonym, odróżniającym się od ogólnej tonacji kolorystycznej. Troje dzieci z grupek u góry trzyma po jednym sztandarze - mają kolor niebieski, środkowy - niebiesko-zielony. 

Wojna

kolaż

Sztyma, Marianna

2012

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

E/190/ML - Grzechotka o kształcie zbliżonym do stożka zakończona główką ludzką. Malowana w pasy żółte,czerwone i zielone. Służy jako zabawka dziecięca.

Grzechotka

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Mieczyk drewniany - Ujęcie przodu z góry.  Drewniany mieczyk-zabawka z okrągłą głowicą kończącą lekko zwężoną rękojeść, bez jelca, z głownią płaską, ułamaną .

Mieczyk drewniany

nieznany

wczesne średniowiecze

Muzeum Narodowe w Szczecinie

lico

Zaproszenie na zabawę karnawałową w Kasynie Urzędniczym

nieznany

XX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Ujęcie lica. Rysunek przedstawiający portrety - głowy kobiety i mężczyzny zwrócone do siebie, w strojach historyzujących. W kompozycję wpisany limeryk.

Raz król Salomon Sulamitkę…

rysunek

Bok, Teodor

1982

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

scena rodzajowa - Scena w lunaparku, wesołym miasteczku. Na ogrodzonym drewnianymi płotami placu stoi wesołe miasteczko – kręcące się karuzele: typu maneż (z konikami) i wysoka karuzela łańcuchowa z kilkuosobowymi gondolami. Na pierwszym planie grupy mężczyzn i kobiet, ujętych do pasa, rozmawiających. U dołu, przy prawej krawędzi sylwetki czterech kobiet, ujętych do pasa, zajętych rozmową. Za nimi mężczyzna z podniesionymi rękoma. W głębi niewielkie sylwetki ludzi.

Lunapark

scena rodzajowa

Stern, Jonasz

XX wiek, XXI wiek

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

scena rodzajowa - Poziomy, barwny kadr fotograficzny przedstawiający sylwetki dzieci bawiących się nad morzem przy pochmurnej pogodzie. Na pierwszym planie siedzi mała dziewczynka z rudymi, długimi włosami spiętymi z tyłu głowy, ubrana w niebieską sukienkę w białe drobne kwiatuszki i szare rajstopy. Na planie dalszym czwórka dzieci stojących i patrzących w kierunku morza. Jedna dziewczyna trzyma uniesioną rękę, w której coś trzyma (kamień?). Za nimi widać sylwetkę chłopca odwróconego do grupy tyłem. W tle mieszkalne bloki o różnej wysokości. Ostrość nastawiona została na twarz dziewczynki na pierwszym planie, dlatego inne elementy zdjęcia są rozmyte.

Dzieci chasydzkie w Westcliff

scena rodzajowa

Traczewska, Agnieszka

XXI wiek

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

czerwona owalna gemma w grubym złotym obramowaniu; trzy młode kobiety, kobieta po środku naga, po prawej i lewej stronie kobiety ubrane w lekkie, prześwitujące szaty; na dole sygnatura lliXAEP ( PICHLER)

Trzy Gracje

nieznany

XVIII-XIX w.

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Pisany niebieskim piórem list do Tadeusza Perla od Pesy Frydlender (później: Pauliny Kern), na pojedynczej czystej karcie. Zapisane obie strony, brak zakończenia. W treści ukazana historia obyczajowa dotycząca znajomej Pesy Frydlender (,,osoby x''): romansu i w jego następstwie – niezręcznej sprawy o charakterze finansowym.Brak daty i miejsca napisania, możemy jednak przypuszczać, że napisany został w Warszawie, 15 marca 1939 r. (na początku listu mowa o najpewniej wkroczeniu wojsk III Rzeszy do Czech i Moraw).Treść:Kochany Tadziku! B. dziękuję za Twój list. Był mi b. potrzebny i trochę mnie pokrzepił. Mój „humor” minął, mimo że dziś Hitler dokonał ostatecznego rozbioru Pragi i mimo że nie wiadomo, co „jutro” może przynieść. Moje epistoły poprzednie źródło swoje miały w mojej głupocie, której Ty zapewne nie kwestionujesz. Czuję Tad że się uśmiechasz i machasz ręką, bo „idiotka[,] przeczuwając w swój sposób o co chodzi. Ale ponieważ nie lubię przed Tobą osłaniać się tajemniczością, wolałabym Ci zakomunikować ustnie, ale jako że niemożliwe, więc posłuchaj Tad „bajeczki z tysiąca i jednej nocy”. Była sobie taka x – która kocha przygody, pozatem szukała odtrutki [?], w mniemaniu, że to będzie można rzucić [?] – jak będzie zbyteczne. ,,Odtruka” [?] sama zaofiarowała swoje usługi [?], zdając sobie sprawy ze swojej roli, atakowała i w pewnym momencie ponieważ posiadała w wysokim stopniu zdolności ukazywania się w ciekawym świetle, zaabsorbowała w dość znacznym[,] dla ścisłości w bardzo znacznym – stopniu osobę x. Osoba x w pewnym momencie, mimo ostrzeżeń co do osoby „odtrutki” [?] (widocznie dlatego, że zaangażowała się „uczuciowo” tej imprezie) zaczęła darzyć wielkim zaufaniem „odtrutkę”[?], dzieliła się [z] nim każdym groszem (w pewnym momencie saldo po stronie osoby x wynosiło zł 70. – „ma u niego”) itp. Po pewnym czasie coś się zaczęło psuć. Osoba x troszkę znudzona tą sprawą powoli dość często zaczął wyłapywać kłamstewka, tzw. nieetyczne [?] postępowanie w stosunku [do] ludzi, a ponieważ nie lubi milczeć, aczkolwiek zdawało się, że jej że to persona dla niej ważna, dawała mu to do zrozumienia. W pewnym momencie, w noc sylwestrową rzuciła słowa[:] „nie przyjdź dziś, i w ogóle dosyć zabawy['']. Ponieważ osoba x w tej sprawie zbudowała cały obecny b. skomplikowany uczuciowy i gdy to [?] minęło – skutki w [słowo nieczyt.] dniach nader skomplikowane. Aczkolwiek tą „przyjaźń” zlikwidowała i naprawdę piękną w początkach, uważała, że 70 zł. powinny do niej wrócić, ponieważ były pożyczką, i przez osobę tę od początku tak traktowane, były jej b. potrzebne, no i nie chciała być w charakterze „służącej”, której „amant” wyłudził pieniądze. Po wielu telefonach w drobnych ratach odebrała zł 22. W pewnym momencie wspólny znajomy otrzymał dla osoby „odtrutki” [?] całe zł. 17.50. Ponieważ wiedział, że suma ta faktycznie pomogła osobie x, a znał drugą stronę, przekazał pieniądze osobie x z tym[,] żeby ona zarekwirowała. Ponieważ osoba x należy do gatunku uczciwych ew. idiotek zawiadomiła telefonicznie dłużnika, że dostała od wspólnego znajomego zł. ... [kolejne zdanie odczytane, jak się wydaje, poprawnie, mimo to niezbyt jasne:] czekając na odpowiedź, zarekwiruj sobie tę sumę [?], ponieważ wczoraj dzwoniła do niego, że jest bez grosza i musi mieć 10 zł. Ale osoba ta widocznie tak pozbawiona jest poczucia taktu, jak osoba x za dużo tego ma, zażądał pieniędzy. Na zwróconą mu uwagę w tonie stosunkowo twardym, że osoba x chciałaby je [?] zatrzymać, bo i [tu znak nieczyt.], oświadczył[:] ,,jestem w sytuacji przymusowej bo zł 47 gr 30 są w Twoim posiadaniu''[,] osoba nie skorzystała z prawa ,,zatrzymania'' i oddała mu pieniądze.Tad! Wybacz, że ta historia - to nie jest bajka z tysiąca i jednej nocy, opisałam historię pani x dokładnie, ale bez polotu, dlatego tak b. nudnie wygląda. Gdybyś osobiście znał osoby biorące udział w tej historii, pozycję społeczną ich, nastawienie i światopogląd - historia ta stałaby się interesująca. To nie jest finis tej historii, ale pani x - za jednym zamachem wróciła do dawnej formy [tu list urywa się]

List do Tadeusza Perla

Kern, Paulina

1939-03-15

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Portret Johanna Gebharda Rabenera - ujęcie z przodu; Owalny obraz przedstawia mężczyznę w średnim wieku, w ujęciu en trois quarts, w wystudiowanej, choć pozornie swobodnej pozie. Prawą rękę grzbietem dłoni wspiera na biodrze, lewą podtrzymuje połę malowniczo udrapowanego płaszcza w kolorze ciemnego ugru w delikatne złociste wzory, z szaro-niebieskim podbiciem. Dopełnienie stroju stanowi zawiązana pod szyją chusta z modnej w 2. połowie XVII w. weneckiej koronki igłowej w wypukłe floralne wzory typu Point de Venise. Drapowany płaszcz, kosztowne koronki, a także długa, ciemna peruka allonge są oznaką dostojeństwa i godności. Miękki modelunek idealizuje rysy niemłodej już twarzy, łagodząc zmarszczki na czole i wokół ust. W przedstawieniu twarzy zwraca uwagę podjęta przez artystę próba psychologicznej charakterystyki portretowanego. Mężczyzna kieruje w stronę widza uważne, lekko zdystansowane spojrzenie. Mężczyzna ukazany został na ciemnym tle, z połyskującą po lewej stronie podwieszoną kotarą w oliwkowym kolorze i zarysem monumentalnej kolumny przy prawej krawędzi pola obrazowego.

Scena w porcie

weduta portowa ze sztafarzem

nieznany malarz flamandzki

1680 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Kompozycja podzielona została ukośnie na dwie części. Pierwsza z nich, utrzymana w bardzo ciemnej tonacji czarno-biało-szarej, zajmuje dolną lewą część arkusza, druga – z dominującym rozbielonym kolorem różowym nałożonym na jasnoszare tło oraz pomarańczowymi postaciami – część prawą, górną. Elementem dzielącym jest gruby czarny pas muru, którego symetryczne podziały sygnalizują cegły. Na szczycie muru, po jego lewej, ciemnej stronie, widać trzy latarnie umieszczone w symetrycznych odstępach. Każda z nich rzuca bardzo jasny snop światła, co zostało oddane za pomocą jasnej, choć nie kryjącej plamy barwnej. W tej samej części rysunku widoczne są postaci ludzkie. Dwie z nich, najprawdopodobniej matka z dzieckiem, siedzą pod schodami prowadzącymi w górę wniesienia. Na nim widoczne są dwie leżące postaci – jedna z nich bokiem, z rękami podniesionymi do góry, górną połowę jej ciała oświetla latarnia, dolna pozostaje w mroku, druga z figur leży na brzuchu i twarzy, w pozie przodem do widza. Po drugiej stronie muru, w prawej części rysunku, jest łańcuchowa karuzela. Na niej przedstawione są sylwetki ludzi w pozach wskazujących na beztroską zabawę. Wszystkie postaci zarysowane konturowo, czarnym cienkopisem, ekspresyjnie i z charakterystycznymi dla artystki zniekształceniami – sylwetki na karuzeli wypełnione zostały jednolitym pomarańczowym kolorem.

To mogło zdarzyć się także i teraz

rysunek

Wójcik, Jaśmina

2007 — 2011

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

lico obrazu

Wyjazd na polowanie

Falens Carel van ?

1710 - 1733

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

awers grafiki

Widok Rawicza w Wielkopolsce

ryt. nieznany, Lithen J. rys.

1704

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Puszka

nieznany

kon. XVII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

S/Mt/363/ML - Cukiernica owalnana niskiej stopie z czterema kulistymi nóżkami, z pokrywką w formie wieczka.
Podzielona na dwie części : 
- część dolna lekko wybrzuszona, o gładkiej powierzchni, kończy się w połowie wysokości wywiniętym kołnierzem; - część górna prosta uformowana jest z moletowanej taśmy, na której powtarza się trzykrotnie scenka antyczna: po rawej siedzący pod drzewem amorek gra na lirze, po lewej stoi grająca na lirze kobieta, pomiędzy nimi tańczą trzy inne.Górną krzwędź obiega pas stylizowanych neogotyckich trójliści.

Cukiernica

Rotkiel, Karol Ernest

1832 — 1850

Muzeum Narodowe w Lublinie

S/CS/1580/ML - Talerz głęboki o falistym wykroju brzegu. Na dnie malowana barwna miniatura przedstawiajaca scenkę w pejzażu: chłopiec wpadł do strumienia i trzyma się gałązki wierzby rosnacej na brzegu, obok stoi nauczyciel z rózgą w ręce. Na kołnierzu malowana mozaika w kolorze zieleni miedziowej, obramowana od środka złotymi rocaille'ami z piecioma rzuconymi gałązkami. 
Na spodzie napis wykonany naszkliwnie purpurą:

Talerz głęboki

Królewska Manufaktura Porcelany w Miśni

1774 — 1814

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/1649/ML - Zabawka wykonana z gliny, koloru białego.

Zabawka "Kotek"

nieznany

1932 — 1942

Muzeum Narodowe w Lublinie

Ubiór kobiecy (model) na lalce. Składa się z bluzki haftowanej czarnymi i czerwonymi nićmi, fartucha, spódnicy i krajki. W warkocz wplecione różnokolorowe wstążki. Materiał fabryczny.

Lalka w biłgorajskim stroju kobiecym

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Znaleziono 53 obiektów

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd