Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918-1921

W dniu 11 listopada 1918 roku Józef Piłsudski (1867–1935) objął dowództwo nad odradzającym się Wojskiem Polskim, co odegrało kluczową rolę w kształtowaniu politycznego krajobrazu Polski po latach zaborów. To symboliczne wydarzenie nie tylko oznaczało zakończenie I wojny światowej, ale także otwierało nowy rozdział w historii kraju. Niemniej pomimo ogłoszenia pokoju, działania zbrojne trwały nadal - miały one na celu ustalenie granic odrodzonego państwa polskiego oraz obronę dopiero co odzyskanej niepodległości. Już 1 listopada 1918 roku rozpoczęły się walki polsko-ukraińskie o Lwów, a 27 grudnia tego samego roku wybuchło w Poznaniu powstanie wielkopolskie. Okres 1919–1921 przyniósł kolejne wyzwania, w postaci trzech powstań śląskich (1919, 1920, 1921) oraz wojny polsko-bolszewickiej (1919–1921), która zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego w Rydze 18 marca 1921 roku.

Aby uhonorować osoby zaangażowane w wojnę i walki o granice Polski w latach 1918–1921, Rada Ministrów rozporządzeniem z 21 września 1928 roku, ustanowiła Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918–1921. Odznaczenie to przyznawano zarówno żołnierzom, jak i cywilom, którzy wykazali się odwagą, poświęceniem lub zaangażowaniem w służbie dla ojczyzny. Stanowił on symbol uznania dla tych, którzy przyczynili się do obrony niepodległości i integralności terytorialnej odrodzonego państwa polskiego. Decyzja o nadaniu odznaczenia należała do ministra spraw wojskowych.

Prezentowany egzemplarz medalu został przekazany do Muzeum Narodowego w Szczecinie w 1981 roku przez Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, organizację zrzeszającą osoby, które brały udział w walce o niepodległość Polski. Jego obecność w kolekcji muzealnej stanowi przypomnienie trudnych czasów, przez jakie przeszli nasi przodkowie oraz o ich wkładzie w budowanie wolnej i suwerennej ojczyzny.

Anna Lew-Machniak