Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Mapa serwisu

EN

Zaloguj się

Filtry

Era

Wiek Rok

Era

Wiek Rok

Data od:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Data do:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Inne systemy periodyzacji:

Twoje kryteria wyszukiwania:

Fraza: ochrona

Obiekty

28

Sortowanie

plik PDF
plik CSV

para trzewików - Ujęcie z przodu; Para damskich, brązowych, sznurowanych butów. Otwory na sznurówki zabezpieczone metalowymi obwódkami. Cholewka wykonana ze skóry licowej bydlęcej. To naturalna skóra, której zewnętrzna warstwa została poddana obróbce mechanicznej powodującej jej gładką fakturę. Między płaty skóry wszyte skórzane wzmocnienia na noski. Podeszwa zszywana. W wyniku zużycia skóry dosztukowane w latach późniejszych nowe warstwy kruponu z przodu podeszwy oraz fleki wykonane z gumy obuwniczej. Buty noszą ślady dużej eksploatacji, uszkodzenia skóry przy górnym zakończeniu buta oraz po całości widoczna popękana skóra.

Para trzewików

nieznany

1940 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Fotografia kolorowa. Na szarym tle w kadrze pionowym dachówka w kolorze brunatno ceglastym. Na całej powierzchni wyżłobione odręcznym pismem napis Albrecht Wukowski(?) Anno 1728. U dołu wyryty symbol infuły, czyli wysokiego nakrycia głowy biskupów w kształcie zbliżonym do trójkąta.

Ceramiczna dachówka holenderka (esówka)

nieznany

1728

Muzeum Zamkowe w Malborku

Obraz na szkle. Tło czarne. W górnych rogach stylizowane tulipany, czerwone cieniowane białą i brązową farbą. Kontury płatków czarne. Liście i gałązki białe. Na obrazie św. Józef trzymający w lewej ręce gałązkę kwiatów czerwonych z czarnymi listkami, na prawej ręce – siedząca postać Dzieciątka. Twarz i ręce świętego oraz ciało dziecka białe, kontury zaznaczone brązową farbą, brwi i oczy czarne, włosy brązowe, linia włosów zaznaczona czarnymi kreskami. Wokół głów złote aureole, kontury obwiedzione na biało. Dzieciątko w różowej przepasce biodrowej. Św. Józef w czerwonym płaszczu, o fałdach i draperiach zaznaczonych białą i jasnobrązową farbą. Suknia świętego ciemnobrązowa, draperie podkreślone na biało i czarno. Ramki obrazu z listewek ciemnobrązowych.

Święty Józef z Dzieciątkiem

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

drewniane drzwiczki do spichlerza - Ujęcie z przodu. Dwuczęściowe połączone żelaznymi klamrami drewniane drzwiczki do spichlerza. Całość udekorowana płaskorzeźbionymi postaciami. W środku lewego brzegu zamek.

głowa - Ujęcie z przodu; Gliniana głowa postaci ludzkiej o ceglastym kolorze i podłużnej twarzy. Zachowało się jedynie pół twarzy, na której zaznaczono charakterystyczne pionowe, poziome i ukośne nacięcia: na czole tworzą one wzór jodełkowy, na policzku są to dwie ukośne drabiki, między okiem a uchem dekoracja w formie ornamentu kostkowego. Rzeźbie zaznaczono rysy twarzy. Zachowały się: jedno wypukłe, owalne oko, które wygląda jakby było przymknięte; szeroki, lekko zdeformowany nos, część wypukłych ust, które wykonano w kształcie dziubka oraz lekko odpryśnięte ucho z zaznaczonym otworem. Na powierzchni widoczne są liczne rysy, mikropęknięcia, przetarcia oraz ubytki.

Głowa

nieznany

około 1201 — 1985

Muzeum Narodowe w Szczecinie

głowa - Ujęcie z przodu; Gliniana i owalna głowa postaci ludzkiej w kolorze beżowo-ceglastym. Na czubku głowy znajduje się charakterystyczne zgrubienie, od którego odchodzi wzór w kształcie zygzaka. Rzeźbie zaznaczono następujące rysy twarzy: szerokie, wąskie, owalne oczy, które ozdobiono licznymi ukośnymi nacięciami; mały, wąski nos oraz uszy w kształcie półkoli. Przy obu uszach postaci wykonano charakterystyczne zdobienia w formie wypukłego ornamentu kostkowego. Głowa uszkodzona, twarz poniżej wysokości nosa nie zachowała się. Na powierzchni widoczne są rysy, mikropęknięcia oraz przetarcia.

Głowa

nieznany

około 1201 — 1985

Muzeum Narodowe w Szczecinie

wyposażenie dziecięce, zabawka - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę. Mała, drewniana figurka chrząszcza rohatyńca nosorożca.

hak do wieszania toreb - Ujęcie zprzodu; Drewniany hak z postacią ludzką (najprawdopodobniej kobietą) w górnej części i kotwicowym zaczepem z wyrzeźbioną głową ludzką w dolnej części. Hak polichromowany, bogato zdobiony

Hak do wieszania toreb

nieznany

1951 — 2000

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura kultu przodków - Ujęcie z przodu. Rzeźbiona w biało-szarym kamieniu dość duża postać kobiety w pozycji siedzącej. Kobieta w dłoniach trzyma dziecko. Postaci zaznaczono charakterystyczną fryzurę lub nakrycie głowy w formie lekko zaokrąglonej, spiczastej czapki. Widoczne rysy oraz przebarwienia.

figura kultu przodków - Ujęcie z przodu. Rzeźbiona w grafitowym kamieniu postać ludzka w pozycji siedzącej - najprawdopodobniej mężczyzny. Postać siedzi na wysokiej podstawie, która swym kształtem przypomina kamień. Rzeźba ma charakterystyczne poziome nacięcia widoczne na obu policzkach. Widoczne rysy, mikropęknięcia i liczne malutkie otworki.

amulet kościany - Ujęcie z góry. Amulet z kości zwierzącej z nawierconym otworem, wykonywanym z dwóch stron, przez co na środku jest zwężony. Poza otworem brak śladów ingerencji ludzkiej, powierzchnia pokryta siecią pęknięć.

grzechotka beczułkowata - Ujęcie z przodu w pionie. Grzechotka gliniana o beczułkowatym kształcie, z jednej strony zakończona wyodrębnionym „kołnierzem”, z drugiej płasko ścięta. Wykonana została ręcznie z dobrze wypalonej gliny z niewielką domieszką drobno i średnioziarnistego piasku. Na jej powierzchni umieszczono niestarannie wykonany ornament w postaci odcisków stempelka umieszczonymi w nieregularnych, nachodzących na siebie rzędach. W jej wnętrzu umieszczono kilka drobnych kamyczków lub glinianych kuleczek, które wydają „szemrzący” dźwięk przy potrząsaniu.

kamizelka ratunkowa - Ujęcie z boku; Kamizelka wykonana z dwóch pływaków płóciennych, przednim i tylnym, wypełnionych trawą morską, o kształtach zbliżonych do prostokąta lub trapezu (64 x 40 cm) z nieco wklęsłymi górnymi bokami. Górne narożniki pływaków połączone ze sobą pustymi komorami umożliwiającymi swobodne zwisanie dwóch pozostałych komór-pływaków, tworząc jednocześnie otwór na środku na głowę o średnicy 18 cm. Przy dolnych narożnikach kamizelki przyszyte przelotki z taśmy parcianej. W obydwu parach przelotek, wzdłuż dłuższych boków umieszczono taśmy parciane o długości 9 cm, zakończone stoperami powstałymi ze złożenia i przeszycia końcówek taśm, które zapobiegają wysunięciu się taśm z przelotek. Na jednym z dłuższych boków, przy szwach naszyte dodatkowe kawałki tkaniny wzmacniające naderwane szwy. Słabo czytelny czarny nadruk na zewnętrznej stronie pływaka.

Kamizelka ratunkowa

J. W. T.

1890 — 1946

Muzeum Narodowe w Szczecinie

kamizelka ratunkowa trawiasta - Ujęcie z przodu; Kamizelka wykonana z dwóch kawałków płótna beżowego koloru o kształtach zbliżonych do prostokąta ( 135x x 38 cm) złożona z ośmiu komór wypornościowych, cztery o wymiarach 17,5 x 38, cztery o wymiarach 10x38 z wyprofilowanym wycięciem na głowę, dodatkowo dwie komory puste o wymiarach 26x 8 cm umożliwiające swobodne zwisanie sąsiednich komór, na wysokości 19 centymetrów wszyte wzmocnienie z pasów parcianych, w połowie wysokości pływaków skrajnych przyszyte taśmy parciane o wymiarach długość 110 cm x szerokość 2cm, pływaki wypełnione trawą morską. Krawędzie płócien zszyte ze sobą. Całość nosi ślady eksploatacji z widocznymi tłustymi plamami.

Kamizelka ratunkowa trawiasta

nieznana

1890 — 1949

Muzeum Narodowe w Szczecinie

thanka; Mahākāla depczący po ciele Ganeśy - Ujęcie z przodu; Nieobszyty i nieoprawiony obraz bóstwa na bawełnianym płótnie z sześcioramiennym Mahākālą depczącym po ciele słoniogłowego Ganeśy w centrum. Duża postać ciemnoniebieskiego Mahākāli wypełnia całą kompozycję. Ma pękaty brzuch, czerwone, stojące włosy, dodatkowe, trzecie oko na czole, brwi w postaci jaskrawych płomieni oraz otwarte usta, w których uwidoczniono zęby, język oraz cztery kły. Ubrany jest w przepaskę ze skóry tygrysa i koronę z pięciu ludzkich czaszek na głowie (sanskryt pancakapala). Nad środkową czaszką widoczny jest niebieski wąż i połówka dordży (sanskryt wadżra) wieńcząca płonący klejnot. Z jego szyi zwisa bardzo długi, sięgający do kostek naszyjnik w formie girlandy ze ściętych ludzkich głów (sanskryt muṇḍamālā, kapālamala). Ramiona i brzuch oplata mu zielony wąż. Mahākāla ma długie i ostre – szponiaste – paznokcie. W górnych dłoniach trzyma okrągły różaniec z czaszek - w prawej i trójząb (tybetański rtse-gsum, sanskryt triśūla) - w lewej; w środkowych dłoniach: obrzędowy bębenek damaru w prawej, nadprzyrodzoną broń - lasso lub pętlę (w sanskrycie nazywaną pāśa) w lewej; natomiast w dolnych: w prawej mały, ręczny nóż w kształcie półksiężyca (nepalski kartika, sanskryt kartari), a w lewej naczynie z ludzkiej czaszki (tybetański kapala, sanskryt kapāla) wypełnione ludzkimi organami. Na przedramionach, przegubach dłoni i kostkach ma bransolety – prawdopodobnie z ludzkich kości – oplecione małymi, kolorowymi wężami. Z jego uszu zwisają duże, bogato zdobione kolczyki z błękitnymi klejnotami. Pośrodku brzucha znajduje się zawieszona na cienkim łańcuszku, oplecionym wokół klatki piersiowej, zawieszka najprawdopodobniej przedstawiająca koło życia. Leżący pod stopami Mahākāli Ganeśa ma białe ciało, które od pasa w dół ubrane jest w czerwoną, połyskującą tkaninę. Jego ramiona oplata zielona szarfa, natomiast na torsie widać sznury zielonych korali lub klejnotów. W prawej dłoni trzyma miskę z czaszki wypełnioną klejnotami (?), w lewej bliżej nieokreśloną roślinę, którą wkłada do pyska. Główne postacie umieszczono na lotosowej podstawie otoczonej jaskrawymi płomieniami. W górnej części kompozycji, w obłokach, pośrodku, widoczny jest górujący nad pozostałymi postaciami Lodothaya w czerwonej czapce – nauczyciel szkoły Nyingma (tzw. szkoła, zakon Czerwonych Czapek, najstarsza ze szkół buddyjskich w Tybecie). Siedzi on na lotosowym tronie w pozycji lotosu (sanskryt padmāsana), a jego ręce ułożone są w geście nauczania (sanskryt dharmacakra). Ma nimb oraz srebrną mandorlę. Po obu jego stronach widoczny jest kwiat lotosu. Po lewej stronie na lotosie znajduje się księga z naukami buddyjskimi. W górnym i dolnym lewym rogu malowidła znajdują się dwie postacie depczące po ludzkich, nagich ciałach. Są to przedstawienia gniewnej manifestacji Awalokiteśwary (tybetański Chenrezig, sanskryt Avalokiteśvara). Wyglądem przypominają Mahākālę: mają trzy oczy, stojące, płomienne włosy, na głowach koronę z pięciu czaszek oraz przepaskę z tygrysiej skóry na biodrach. Górna postać jest ciemnoniebieska, w prawej ręce trzyma obrzędowy bębenek damaru. Dolna jest bordowa, w prawej ręce ma bębenek, a w lewej misę z czaszki wypełnioną ludzkimi organami. Obie przedstawiono na tle jaskrawych płomieni i lotosowej podstawie. W górnym i dolnym prawym rogu kompozycji znajdują się kolejne dwie postacie wyglądem podobne do Mahākāli. Górna, siedząca na ciemnym koniu to prawdopodobnie Dugon Trakshad – główny towarzysz (pomocnik) Mahākāli. Ubrany jest w czerwoną szatę i buty. W prawej dłoni trzyma trójząb, a w lewej misę z czaszki. Pod kopytami konia widoczne jest nagie, ludzkie ciało. Koń i jeździec umieszczeni są na białym obłoku w otoczeniu jaskrawych płomieni. Dolna postać to bogini Palden Lhamo (sanskryt Śridewi) – służebnica Mahākāli. Nad jej koroną z pięciu czaszek znajduje się ozdoba z pawich piór. Siedzi na nieujeżdżonym ośle – kiangu tybetańskim. W uniesionej prawej ręce trzyma dordże osadzone na sandałowym trzonie. W lewej dłoni na wysokości serca ściska wypełnioną krwią misę z czaszki dziecka zrodzonego z kazirodczego związku. Z jej prawego ucha wystaje lew, a z lewego wąż. Osioł zwraca łeb w stronę bogini, która ma na sobie czarną, jedwabną szarfę, przepaskę z tygrysiej skóry i naszyjnik (girlandę) ze świeżo ściętych głów ludzkich. Siodło wierzchowca zrobione jest z ludzkich skór, przymocowano do niego parę czarno-białych kości oraz magiczną kulę ze sznura widoczną przy tylnej nodze osła obok oka. Do pasa ma przymocowaną sakwę z chorobami oraz czerwoną tabliczkę do rzucania zaklęć. Przedstawiona jest na tle ciemnych (brązowych) płomieni. Pośrodku, w dolnej części kompozycji umieszczono siedzącą na brunatnym niedźwiedziu postać podobną do Mahākāli. Jest to prawdopodobnie Kszetrapala (sanskryt Kṣetrapāla). W prawej dłoni trzyma nóż kartika, w lewej misę z czaszki wypełnioną ludzkimi organami. Przedstawiony na lotosowej podstawie w otoczeniu jaskrawych płomieni. Dodatkowo w prawym górnym rogu kompozycji zauważyć można małe słońce, a w lewym zamknięty w okręgu księżyc. Tło malowidła stanowi wyobrażenie nieba (góra) oraz ziemi (dół). Kompozycja wykończona została wąską, czerwoną ramą. Odznacza się bogactwem detali i starannością wykonania. Wydaje się kanoniczna. Na jej odwrocie znajduje się zapisany czerwonym tuszem tekst w jęz. tybetańskim. Widoczne są ślady maszynowego szycia (wewnątrz czerwonej ramki), liczne przetarcia (awers) oraz odbarwienia (rewers). Być może thanka została odpruta od materiałowej bordiury.

Mahākāla depczący po ciele Ganeśy

thanka

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Mała drewniana figurka przedstawiająca popiersie człowieka - Ujęcie z przodu; Mała drewniana figurka przedstawiająca popiersie człowieka. Głowa i tułów starannie wygładzone. Postać ujęta schematycznie. Głowa, rysy, piersi, ręce, wydobyte płytkimi nacięciami.

rzeźba - Ujęcie z przodu; Mała figurka antropomorficzna, najprawdopodobniej przedstawienie przodka. Głowa, rysy twarzy, ręce, nogi wydobyte z bryły drewna płytkimi, ostrymi, prostymi cięciami, co nadaje figurce zgeometryzowana formę. Mogła pełnić rolę osobistego fetysza.

Drewniana figurka postaci z długim tułowiem - Ujęcie z prawej strony; drewniana figurka postaci ludzkiej przedstawionej schematycznie. Całość wygładzona, zarysowana głowa i długi tułów.

Drewniana figurka z dużą głową i wąskimi oczami - Ujęcie z lewej strony; mała drewniana figurka antropomorficzna. Głowa duża zaokrąglona. Wąskie oczy. Rysy, ręce wydobyte z bryły drewna płytkimi cięciami. Brak nóg.

Drewniana figurka postaci ludzkiej z włosami podniesionymi na czubku głowy - Ujęcie z prawej strony; mała drewniana figurka przedstawiająca postać ludzką w sposób schematyczny, z włosami podniesionymi do góry na czubku głowy. Forma zgeometryzowana.

rzeźba - Ujęcie z przodu; Figura - postać przodka przedstawiająca przodka w pozycji siedzącej (klęczącej?) na ugiętych w kolanach nogach. Głowa duża, ok. ? powierzchni figurki. Wyraźnie zaznaczone rysy

Drewniana figurka kobiety z otworem w lewej piersi - Ujęcie z przodu. Drewniana figurka postaci kobiecej, na której widoczne są piersi. Ręce lekko zaznaczone, ułożone wzdłuż tułowia. Brak nóg. Na wysokości lewej piersi otwór.

rzeźba - Ujęcie z przodu. Drewniana figura przedstawiająca dwie rzeźbione postacie.

drewniana figura - Ujęcie z przodu. Drewniana, rzeźbiona figura. Twarz ledwie zaznaczona, tułów prosty, dobrze zaznaczone piersi, stopy zaznaczone symbolicznie.

rzeźba - Ujęcie z przodu. Forma bardzo uproszczona, wyodrębniona głowa z lekko zarysowanym nosem. Przylegające do tułowia, lekko zaznaczone ręce. Pełnił rolę osobistego fetysza.

Znaleziono 28 obiektów

Pokaż więcej

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

Anuluj

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Zarządzaj plikami cookies:

Data od:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Data do:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

asd